ΛΕΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ
ΟΙ ΝΑΝΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ
«Σ’ ένα κόσμο μακρινό
που τα πάντα είναι αλλιώς
ζούσαν κάποτε που λες
δύο άγνωστες φυλές
Την ιστορία που θα πω
μου την είπαν κάνα δυο
τάχα λεν πως είναι ψέμα
μα εγώ την λέω σε σένα
Κάπου εκεί που τελειώνει η γη, σ’
ένα μέρος μακρινό, υπήρχαν δύο διαφορετικές χώρες. Στη μία χώρα ζούσαν οι
γίγαντες και στην άλλοι οι νάνοι. Παρ’ όλο που ήταν πολύ διαφορετικοί μεταξύ
τους σε μέγεθος, ζούσαν πολύ αγαπημένοι και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον
Στη χώρα των γιγάντων όλα ήταν
τεράστια, αφού και οι ίδιοι ήταν τεράστιοι. Ο κάθε γίγαντας ήταν πανύψηλος και
είχε τεράστια χέρια και τεράστια πόδια. Όμως ήταν πολύ χαριτωμένοι. Αν και
φαίνονταν τρομακτικοί, δεν ήταν καθόλου. Η χώρα που ζούσαν ήταν πολύ όμορφη. Τα
σπίτια τους ήταν βαμμένα σε διάφορα χρώματα. Άλλος γίγαντας είχε το μπλε σπίτι,
άλλος το κόκκινο, άλλος το κίτρινο, μα το πιο ωραίο σπίτι το είχε ο αρχηγός των
γιγάντων, που το σπίτι του ήταν βαμμένο με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Το μόνο λυπηρό ήταν ότι στη χώρα των γιγάντων δεν υπήρχαν λουλούδια Υπήρχαν
μόνο δέντρα. Γιατί τα λουλούδια είναι πολύ μικρά και όταν φύτρωνε κανένα, οι
γίγαντες δεν το έβλεπαν και το πατούσαν με τα τεράστια πόδια τους και αυτό
μαραινόταν. Ενώ τα δέντρα ήταν πολύ ψηλά και έτσι δεν κινδύνευαν από τους
μεγαλόσωμους αλλά πολύ καλούς γίγαντες.
Από την άλλη μεριά, στη χώρα των
νάνων, υπήρχαν πολλά λουλούδια Και πολλές φορές τα λουλούδια ήταν στο ίδιο ύψος
με τους νάνους. Γιατί στη χώρα των νάνων όλα ήταν μικροσκοπικά. Τα σπιτάκια
ήταν όλα φτιαγμένα από ζάχαρη και μύριζε παντού κανέλα και βανίλια Το μόνο
πρόβλημα που είχαν οι νάνοι ήταν ότι όταν είχε πολύ ήλιο, τότε έλιωναν τα
ζαχαρόσπιτα τους και δημιουργούνταν ο φημισμένος ποταμός με το ζαχαρόνερο. Και
αυτό συνέβαινε μια φορά το χρόνο, το νανοκαλόκαιρο. Γιατί σ’ αυτό το μέρος,
καλοκαίρι υπήρχε μόνο για μια μέρα του χρόνου. Όμως τους νάνους δεν τους
πείραζε αθόλου που έλιωναν τα σπιτάκια τους. Αντίθετα, αυτό τους βοηθούσε
κιόλας, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο γέμιζε ζαχαρόνερο ο ποταμός τους αι είχαν για
όλο το χρόνο αυτό το τόσο δυναμωτικό υγρό. Γιατί το ζαχαρόνερο ήταν πολύτιμο
για τους νάνους. Ήταν αυτό που τους έδινε ενέργεια για να δουλεύουν όλη μέρα,
τους έδινε δύναμη για να σηκώνουν βαριά αντικείμενα και ήταν και το φάρμακό
τους όταν πάθαιναν κάποιο κρυολόγημα.
Όμως εκείνη τη χρονιά το καλοκαίρι
κράτησε δύο μέρες. Οι νάνοι, νομίζοντας ότι θα διαρκέσει μόνο μία μέρα, όταν
νύχτωσε άρχισαν να χτίζουν τα καινούργια τους σπιτάκια. Κάθε χρόνο οι γίγαντες
ήταν οι πολύτιμοι βοηθοί τους. Έχτιζαν όλη νύχτα οι νάνοι χαμηλά και το πρωί
έρχονταν οι γίγαντες και έφτιαχναν τη σκεπή. Όμως εκείνο το πρωί, μόλις
τελείωσαν οι νάνοι να χτίζουν τους γύρω-γύρω τοίχους και έφτασαν οι γίγαντες,
βγήκε πάλι ο ήλιος πιο δυνατός και πιο φωτεινός από τη προηγούμενη μέρα και
άρχισαν να λιώνουν ξανά οι τοίχοι.
Τότε, ο αρχηγός των νάνων, ο Σάμο,
κάλεσε όλους τους νάνους και τους γίγαντες που είχαν έρθει για να βοηθήσουν,
στην αυλή του νανοσχολείου. Μεγάλη αναστάτωση επικρατούσε στο πλήθος και όλοι
σιγομουρμούριζαν, μη ξέροντας τι θα γίνει στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι
θα έμεναν ακόμα ένα βράδυ χωρίς σπίτια και ίσως και περισσότερα.
«Αγαπημένοι μου νάνοι και γίγαντες,
μεγάλη η συμφορά που μας βρήκε σήμερα. Όπως φαίνεται το καλοκαίρι θα κρατήσει
και δεύτερη μέρα και δεν ξέρουμε αν θα κρατήσει και τρίτη. Αυτή είναι μια
μεγάλη καταστροφή για τα σπίτια μας»
Όλοι οι νάνοι φώναζαν και
συμφωνούσαν με τον αρχηγό τους ότι πρόκειται για μεγάλη συμφορά.
«Αρχηγέ των νάνων, έχω να σου
προτείνω κάτι αν θέλεις να μ’ ακούσεις…» πετάχτηκε ένας βροντόφωνος γίγαντας.
«Μα φυσικά ευγενικέ γίγαντα. Τι
είναι αυτό που θέλεις να μου πεις;»
«Συμφωνώ ότι αυτή είναι μεγάλη
συμφορά για σας και δεν ξέρουμε αν θα τελειώσει σήμερα. Αν κι εσύ συμφωνείς μ’
αυτό, προτείνω να έρθετε όλοι στη χώρα των γιγάντων και να σας φιλοξενήσουμε
μέχρι να περάσει το καλοκαίρι. Είμαι σίγουρος ότι και οι υπόλοιποι δεν θα έχουν
αντίρρηση μ’ αυτό»
«Ω! Μα είναι πολύ ευγενικό αυτό καλέ
μου γίγαντα. Όμως δεν μπορώ να αποφασίσω μόνος μου για κάτι τέτοιο. Πρέπει να
ρωτήσω όλους τους νάνους»
Ο αρχηγός των νάνων γύρισε, κοίταξε
το συγκεντρωμένο πλήθος και τους ρώτησε:
«Τι λέτε νάνοι γι’ αυτή τη πρόταση;
Συμφωνείτε να πάμε όλοι μαζί στο χωριό των γιγάντων μέχρι να περάσει η
καλοκαιρία και να μπορέσουμε να φτιάξουμε τα σπίτια μας;»
Φωνές και χειροκροτήματα ακούστηκαν
από παντού. Οι νάνοι ήταν πολύ στενοχωρημένοι που δεν θα είχαν ακόμα μια μέρα
σπίτι και χάρηκαν πολύ όταν τους πρότεινε ο γίγαντας να μείνουν στη χώρα τους.
Τουλάχιστον θα είχαν ένα κρεβάτι να κοιμηθούν, έστω και τεράστιο, και κάτι για
να φάνε.
Η απόσταση από τη μια χώρα στην άλλη
δεν ήταν μεγάλη για τους γίγαντες που είχαν μεγάλα πόδια και έκαναν τεράστια
βήματα, αλλά για τους νάνους φαινόταν πολύ μακριά. Έτσι οι γίγαντες, έβαλαν στο
έδαφος τα χέρια τους και οι νάνοι ανέβηκαν στις παλάμες τους. Τους σήκωσαν τόσο
ψηλά που από κει πάνω μπορούσαν να δουν μέχρι την άλλη μεριά της γης. Εκεί, που
ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν δει τι υπάρχει.
Όταν έφτασαν μετά από λίγη ώρα στη
χώρα των γιγάντων, αποφάσισαν ότι κάθε οικογένεια γιγάντων θα φιλοξενούσε μια
οικογένεια νάνων. Έτσι όλοι θα είχαν που να κοιμηθούν και δεν θα γίνονταν βάρος
σε λίγους. Όλοι είχαν καλή διάθεση. Οι γίγαντες είχαν καταφέρει να διώξουν τη
στενοχώρια των νάνων με αστεία. Ούτως ή άλλως, τους είχαν υποσχεθεί ότι θα τους
βοηθήσουν να χτίσουν τα σπίτια τους γρήγορα, μόλις περάσει η καλοκαιρία.
«Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να σας
φιλοξενήσουμε εμείς στα σπίτια μας» αστειεύονταν συνέχεια οι νάνοι, «δεν θα
χωρούσε ούτε το δάχτυλο του ποδιού σας μέσα»
Τα σπίτια των γιγάντων ήταν τόσο
τεράστια, που για να μπουν οι νάνοι μέσα σ’ αυτά αρκούσε μόνο μια χαραμάδα. Και
όσο για τις καρέκλες τους, χωρούσε όλη η οικογένεια των νάνων σε μία μόνο
καρέκλα γίγαντα.
Οι νάνοι ήταν όμως πολύ προσεκτικοί
όταν κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους γίγαντες. Φοβούνταν μήπως κατά λάθος
βρίσκονταν κάτω από καμιά πατούσα και μετά δεν θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν το
κεφάλι τους από το πόδι τους.
Ο Σάμο, ο αρχηγός των νάνων,
φιλοξενούνταν στο σπίτι του αρχηγού των γιγάντων. Ήταν ο πιο μεγάλος και ο πιο
σοφός απ’ όλους τους νάνους, γι’ αυτό ήθελαν να τον τιμήσουν όπως έπρεπε.
Το ίδιο βράδυ διοργάνωσαν μια μεγάλη
γιορτή προς τιμήν τους. Ήθελαν να κάνουν τους νάνους να περάσουν καλά, αλλά
αυτοί οι μικροσκοπικοί και καλοσυνάτοι νάνοι αντιμετώπισαν κάποια προβλήματα
που τα ξεπέρασαν με πολύ χιούμορ.
Κατ’ αρχήν τα φαγητά τους ήταν τόσο
τεράστια, που ενώ ένας γίγαντας χρειαζόταν δύο και τρία εδέσματα για να
χορτάσει, ένας νάνος χόρταινε με ένα και μόνο ψιχουλάκι. Αδυνατούσαν να
καθίσουν στα τεράστια τραπέζια, τα γεμάτα με φαγητό, μαζί με τους γίγαντες
γιατί πολύ απλά δεν τα έφταναν.
Το άλλο πρόβλημα που είχαν ήταν η
μουσική. Οι γίγαντες, για να περάσουν όλοι καλά, είχαν και μουσικά όργανα μαζί
τους. Όμως τα όργανα ήταν τόσο μεγάλα που ο ήχος που έβγαζαν ήταν εκκωφαντικός.
Πώς λοιπόν να αντέξουν τα μικρά αυτάκια των νάνων όλη αυτή τη μουσική;
Χώρια από αυτό, δεν μπορούσαν να
χορέψουν μαζί με τους γίγαντες, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να τους πατήσουν άθελα
τους, καθώς χόρευαν όλοι μαζί στον κύκλο.
Όμως όλα αυτά τα προβλήματα δεν τους
εμπόδισαν να περάσουν καλά αυτή τη πρώτη μέρα της φιλοξενίας τους.
Κι όμως, αυτή η φιλοξενία διήρκησε
μόνο μια μέρα και μια νύχτα. Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησαν οι νάνοι και οι
γίγαντες, είδαν ότι η καλοκαιρία είχε περάσει πια και ότι μπορούσαν να γυρίσουν
πίσω στη χώρα τους για να φτιάξουν τα σπίτια τους.
Οι γίγαντες κράτησαν την υπόσχεσή
τους και πήγαν όλοι μαζί στη χώρα των νάνων. Υπήρχε τόσο καλή συνεργασία μεταξύ
τους, που μέχρι το μεσημέρι είχαν καταφέρει να χτίσουν τα σπίτια όλων των
νάνων. Ο αρχηγός των νάνων ανέλαβε να ευχαριστήσει όλους τους γίγαντες και να
υποσχεθεί ότι όποτε χρειαστούν κι εκείνοι βοήθεια, θα είναι οι πρώτοι που θα
τους βοηθήσουν.
Τι κι αν είναι τόσο διαφορετικοί; Αν
έχεις καλή καρδιά και καλή διάθεση, όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Και τώρα
κοίτα κι εσύ γύρω σου. Ίσως υπάρχει κάποιος διαφορετικός από σένα που
χρειάζεται τη βοήθειά σου. Αν οι γίγαντες κατάφεραν να βοηθήσουν τους νάνους,
τότε σίγουρα μπορείς να το κάνεις κι εσύ.
ΤΕΛΟΣ
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή