Λίγα λόγια από τη Βάνα Βουρτσάκη

 

1. Βάνα ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;

Οι αφορμές για να προχωρήσω και τελειώσω το πρώτο μου βιβλίο ήταν δύο. Η πρώτη ήταν ένας άνδρας που χρόνια ολόκληρα είναι μόνος, κάθεται πάντα στο ίδιο σημείο της παραλίας που συχνάζω και πάντα κάνει την ίδια διαδρομή. Μου κέντρισε το ενδιαφέρον η μοναξιά του και οι κινήσεις του. Η δεύτερη αφορμή ήταν η απόρριψη που βίωσε μία αγαπημένη μου φίλη από τον άνδρα της. Συνδύασα και τις δύο σε ένα βιβλίο.

2. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση;

Το «Όσο Πάει» παρουσιάζει τη διαχρονική πορεία οικογενειών από το 1920 έως και σήμερα, τις ερωτικές τους αναζητήσεις, τη σύνδεσή τους με τα ιστορικά γεγονότα, με την προσφυγιά, τη Μεταξική δικτατορία, την αντίσταση, τον εμφύλιο και την εξορία, τη χούντα, για να καταλήξει στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τις μετέπειτα εξελίξεις. Ξεκινά με την άγρια δολοφονία ενός μεγαλοδικηγόρου στη Μυτιλήνη. Το ίδιο διάστημα στο νησί βρίσκονταν η Χριστίνα που προσπαθούσε να ξεπεράσει το χωρισμό από τον άνδρα της και να αντιμετωπίσει τη μοναξιά και την απόρριψη. Εκεί συναντά το Φώτη, Αποφασίζουν να περάσουν μαζί κάποιες μέρες, να ενώσουν μοναξιές, να βιώσουν την παρέα ενός άλλου ανθρώπου. Γρήγορα μπλέκονται και οι δύο με τη δολοφονία. Το κουβάρι αρχίζει και ξετυλίγεται μέσα από γεγονότα και από οδυνηρά μυστικά που εμφανίζονται στη διαδρομή. Εκτεθειμένοι οι ήρωες αγωνίζονται για να επουλώσει τις πληγές τους. Ένα ταξίδι φυγής και εσωτερικής αναζήτησης για να καταφέρουν να αλλάξουν τη ζωή τους και να βγουν αλώβητοι.

3. Το νέο σου βιβλίο με τίτλο Ὑφαίνοντας τα νήματα των καιρών' μετρά μόλις λίγες μέρες. Μίλησε μας γι' αυτό.

Όταν ξεκίνησα να γράφω το «Υφαίνοντας τα νήματα των καιρών» δεν φανταζόμουν ποτέ πως η συγγραφή με τις δικές της εμμονές θα άναβε τόσες φωτιές στην εξέλιξη της μυθοπλασίας. Η ανασύσταση εκείνης της εποχής, με όλους τους φανταστικούς ήρωες που γεννήθηκαν και πλάστηκαν στη διαδρομή του μύθου. Ένοιωσα την ανάγκη να γράψω για μια ιστορία που δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα κανείς, ούτε μάθαμε ποτέ το τέλος της . Η πρώτη φορά που κάποιες γυναίκες το 1892 τόλμησαν να κλείσουν τις μηχανές του εργοστασίου για να διεκδικήσουν το λιγοστό ψωμί που τις αναλογούσε, το τόλμημά τους σε μια εποχή που η Ελλάδα που ως νεοσύστατο κράτος προσπαθούσε να ορθοποδήσει ήταν το δικό μου ερώτημα. Αυτό με ανάγκασε να τολμήσω να μιλήσω για εκείνες μέσα από αυτό το μυθιστόρημα. Οι άνδρες δίπλα τους μέσα στο εργαστήρι της πλοκής αγωνίζονται για τη δική τους επιβίωση.

Στη Θεσσαλονίκη λοιπόν του 1887 ο έρωτας ενός Εβραίου για μια Τουρκάλα, σύζυγο αξιωματούχου, διαλύει την οικογένεια του Βαγγέλη. Η γυναίκα του με τις δύο κόρες του φυγαδεύονται κάτω από αντίξοες συνθήκες για να αποφύγουν την οργή του προδομένου συζύγου, ενώ ο Βαγγέλης συλλαμβάνεται. Τρεις γυναίκες μόνες βρίσκονται στον Πειραιά του 1890. Η Γεωργία και η Στέλλα, μάνα και κόρη, πιάνουν δουλειά για ένα ξεροκόμματο σε υφαντουργείο. Το ενδεχόμενο μείωσης μισθών πυροδοτεί μια σειρά γεγονότων. Η απόφαση να κλείσουν τις μηχανές, μια τρέλα της στιγμής. Δυνατές φιλίες ξεκινούν παράλληλα με τον έρωτα που καίει τις καρδιές τους. Η ζωή όμως έχει άλλα σχέδια για εκείνες. Τα νήματα μπλέκονται οδηγώντας τες σε άλλα μονοπάτια. Ο έρωτας παραμερίζεται... Αθήνα, Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, πόλεμοι, προσφυγιά, άνθρωποι που αγωνίζονται ενάντια στις αντιξοότητες της εποχής με όπλα τους τον έρωτα και τα όνειρα για ένα ευνοϊκότερο αύριο...

4. Τι είναι αυτό που κάνει ένα μυθιστόρημα ενδιαφέρον;

Νομίζω χωρίς να είμαι ειδική για να μιλήσω γι αυτό το θέμα η πολυπλοκότητα και οι ενδιαφέροντες ήρωες οι οποίοι θα αναπτύσσουν συμπεριφορές που θα ξεφεύγουν από τις συνηθισμένες.

5. Σε ενδιαφέρει η αποδοχή των αναγνωστών; Λαμβάνεις υπόψιν σου αυτό που νομίζεις πως θέλουν να διαβάσουν, Επηρεάζεσαι, με λίγα λόγια, από το ρεύμα της εποχής;

Η αποδοχή φυσικά με ενδιαφέρει αλλά δεν καθορίζει τη γραφή μου. Γράφω για όλα όσα κρατώ μέσα μου και κάποια στιγμή χτυπούν την έξοδο, επιθυμούν να εμφανιστούν. Ποτέ δεν καθορίζω πότε και πώς θα γράψω. Μόλις νοιώσω την ανάγκη ξεκινώ για ένα θέμα που εμένα κεντρίζει. Όχι όμως καταναγκαστικά.

6. Στην Ελλάδα υπάρχει ο διαχωρισμός εμπορικού και ποιοτικού βιβλίου.

Ενστερνίζεσαι αυτόν τον διαχωρισμό; Τι κάνει ένα ποιοτικό βιβλίο, εμπορικό και τι ένα εμπορικό βιβλίο, ποιοτικό;

Κατηγορηματικά όχι! Ποιος είναι αυτός που θα τοποθετήσει τα όρια ανάμεσα στα βιβλία; Με ποια κριτήρια; Τα δικά του ή θα ενστερνιστεί όρους που κυκλοφορούν παγκόσμια; Αν κάποιο βιβλίο αρέσει σε κάποιους ανθρώπους επειδή κάτι του λέει, κάτι ταρακουνάει μέσα του γιατί πρέπει να του δώσουμε ετικέτας

7. Για να γίνεις σε οποιοδήποτε τομέα καλύτερος πρέπει να προπονείσαι, να εξασκείσαι. Ποια είναι η δική σου 'συγγραφική προπόνηση;

Το γράψιμο όπως φαντάζομαι και σε εσάς που γράφετε τόσο όμορφα μυθιστορήματα. Αλλά και το διάβασμα άλλων βιβλίων.

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τη Βάνα

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Δεν έχω συγκεκριμένο ωράριο. Άλλοτε μπορεί να καθίσω μία ώρα οποιαδήποτε στιγμή της μέρας αλλά πολλές φορές μπορεί να γράφω ατέλειωτες ώρες χωρίς σταματημό τη νύχτα ή τις ώρες που δεν θα βρίσκεται κανείς στο σπίτι.

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Όχι και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό.

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Τα πάντα, δεν έχω συγκεκριμένο είδος, αρκεί να μου αρέσει.

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

«Δεν ήμουν πια άνθρωπος» του Νταζάι Οσάμου. Το δικό σας το παρήγγειλα αλλά δεν ήρθε ακόμη.

5. Αν και νωρίς ακόμα, ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

Πολλά βιβλία ακόμα που γυρεύουν και αυτά την έξοδό τους.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία, καλοτάξιδο και το δικό σας βιβλίο.

 Βάνα Βουρτσάκη

Βιογραφικό 

Η Βάνα Βουρτσάκη γεννήθηκε στην Προσοτσάνη Δράμας και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης. Κατέχει πτυχίο Διδασκαλείου, ΣΕΛΔΕ, μεταπτυχιακό τίτλο της Παιδαγωγικής Σχολής και είναι κάτοχος πτυχίου της Σχολής Θεάτρου του ΑΠΘ. Πήρε μέρος ως επιμορφώτρια σε προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, αγωγής υγείας, διαθεματικών προγραμμάτων, θεατρικού παιχνιδιού και εκπαιδευτικού δράματος. Είναι ιδρυτικό μέλος του Διθύραμβου εξ Αμάξης της θεατρικής ομάδας εκπαιδευτικών, και του θεατρικού σχήματος Παραβάτες Σκηνής του Εμπορικού Συλλόγου Πυλαίας. Σκηνοθετεί θεατρικές παραστάσεις για παιδιά και ενήλικες. Συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα για τη συγγραφή του βιβλίου Τσιάκαλος, Γ. Οδηγός Αντιρατσιστικής Εκπαίδευσης, Ελ. Γράμματα, 2000 και στη συγγραφική ομάδα του βιβλίου Tα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα και οι Εκπαιδευτικοί, ΙΠΕΜ, 2006. Έχει γράψει άρθρα σε περιοδικά με θέμα την αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων και τη μέθοδο πρότζετ, καθώς και σε παιδαγωγικά περιοδικά διεθνών συνεδρίων με θέματα την κινηματογραφική εκπαίδευση στα πλαίσια της κριτικής παιδαγωγικής, του απελευθερωτικού θεάτρου και του κριτικου γραμματισμού.Έχει συμμετοχή σε σεμινάρια δημιουργικής γραφής ως εμψυχώτρια στην ομάδα παρουσίασης κειμένων. Υπεύθυνη για την οργάνωση και παρουσίαση λογοτεχνικών βιβλίων, πολλών συγγραφέων. Είναι παντρεμένη, με δύο παιδιά. Το "Υφαίνοντας τα νήματα των καιρών" είναι το δεύτερο βιβλίο της και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βάρφη.

Λίγα λόγια από τη Νέλλη Κουρκούλη

 

1. Νέλλη θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πότε ήταν η πρώτη φορά που ολοκλήρωσες ένα βιβλίο;

Ήταν τέλη του 2019 όταν μπήκε η λέξη τέλος στο Σημάδι Από Στάχτη, το πρώτο μου βιβλίο και πρώτο μέρος των Σκοτεινών Όντων. Μπορώ να σου πω ότι το συναίσθημα που ένιωσα όταν ολοκλήρωσα τη συγγραφή του ακόμη το θυμάμαι αυτούσιο, ένα συνονθύλευμα έκπληξης, χαράς, ικανοποίησης αλλά και άγχους για το ποια θα ήταν η συνέχεια αυτής της διαδικασίας.

2. Τα βιβλία σου ανήκουν στο χώρο του φανταστικού. Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει σ’ αυτό το είδος;

Κοσμικές μάχες, περίεργα πλάσματα με δυνάμεις ή χωρίς, κόσμοι άγνωστοι και παράδοξοι… Καταλαβαίνεις τι εννοώ, φαντάζομαι. Σε ένα βιβλίο φαντασίας δεν υπάρχουν στεγανά, οι ήρωές σου μπορούν να είναι οποιοσδήποτε και οτιδήποτε. Υπάρχει μια ελευθερία στη μαγεία που δεν μπορείς να βρεις σε ένα κοινωνικό ή αστυνομικό μυθιστόρημα. Φυσικά ακολουθούμε κανόνες και στο φανταστικό όταν δημιουργούμε κόσμους και πλάσματα από το μηδέν, διαφορετικά η κοσμοπλασία μας δεν θα έχει βάσεις και έτσι ο αναγνώστης δεν θα πειστεί.

3. Μπορείς  να μας πει λίγα λόγια για τα δυο σου βιβλία; Πώς ήρθε η ιδέα; Ποια είναι η υπόθεση;

Στο Σημάδι Από Στάχτη η Άννα, το κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας, πεθαίνει και καταλήγει στον Υπόκοσμο, τον κόσμο των Σκοτεινών Όντων. Μάγοι, Λύκοι, Σκιεροί, Τελώνια και Νεράιδες καταλήγουν εκεί, εξαιτίας μιας κατάρας και καταδυναστεύονται από τους Δαίμονες που διοικούν τον κόσμο αυτόν. Φυσικά, η Άννα είναι απλώς μια θνητή, που δεν γνωρίζει για ποιον λόγο βρέθηκε εκεί. Προσπαθώντας να αποδράσει από αυτόν τον κόσμο, αναγκάζεται να συμμαχήσει με κάποια από τα Σκοτεινά Όντα και αυτό θα την οδηγήσει σε μια σκοτεινή περιπέτεια.

Στα Όνειρα Από Φίλντισι ξετυλίγεται η συνέχεια της ιστορίας της Άννας και των Σκοτεινών Όντων που στάθηκαν στο πλάι της. Θεωρώ το δεύτερο βιβλίο σαν ένα ταξίδι περισσότερο εσωτερικό για τον κάθε ήρωα του βιβλίου. Μέσα από το “όνειρο” αποκαλύπτονται αλήθειες, μυστικά, απρόσμενοι σύμμαχοι αλλά και εχθροί.

Η ιδέα γεννήθηκε μέσα από την αγάπη μου για τα μαγικά πλάσματα. Λατρεύω τις ιστορίες για τις μάγισσες , τα αερικά, τους λυκανθρώπους κλπ. και ήθελα να φτιάξω μια ιστορία που θα τους αφορά όλους. 

4. Ποια είναι η άποψη σου για τον εκδοτικό χώρο;

Βρίσκομαι λίγο καιρό σε αυτόν τον χώρο και μπορώ να σου πω με πάσα ειλικρίνεια ότι δεν τα γνωρίζω όλα. Από ό,τι έχω εισπράξει μέχρι στιγμής, θεωρώ ότι αυτός ο χώρος τα έχει όλα• τίμιους ανθρώπους και απατεώνες, ανθρώπους που ενδιαφέρονται πραγματικά για την ποιότητα σε ένα βιβλίο και άλλους που απλώς θέλουν να κάνουν ντόρο. Δεν αναφέρομαι μόνο στους εκδοτικούς,  αντίστοιχες περιπτώσεις υπάρχουν και στους συγγραφείς. Το μόνο που μένει στον εκάστοτε άνθρωπο, που θα θελήσει να μπει στον χώρο αυτόν, είναι να κάνει σωστές επιλογές που θα τον εκφράζουν και δεν θα προσβάλουν το έργο του.

5. Εκτός από την συγγραφή, με τι άλλο σου αρέσει να ασχολείσαι; 

Διαβάζω πάρα πολύ (εννοείται πως λατρεύω φαντασία και τρόμο). Επίσης μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με τη δημιουργία βίντεο, γραφικών και εικόνας (σε ερασιτεχνικό επίπεδο).  

6. Στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι συγγραφείς παρά οι αναγνώστες. Γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύεις;

Την έχω ακούσει ξανά αυτή τη φράση, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι συμφωνώ. Δεν θεωρώ ότι είναι περισσότεροι, απλώς είναι πολλοί σε σχέση με το μέγεθος του και την αγοραστική δύναμη του ελληνικού αναγνωστικού κοινού. Ίσως στην κατηγορία της φαντασίας, οι συγγραφείς να είμαστε όσοι και οι αναγνώστες.

7.  Θεωρείς πως η έκδοση είναι ο σκοπός κάθε συγγραφέα; Μήπως τελικά όλοι ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να βιοποριστούμε κάνοντας επάγγελμα το χόμπι μας;

Όποιος γράφει, θεωρώ, πως δεν θέλει οπωσδήποτε να εκδοθεί αλλά σίγουρα θέλει να “διαβαστεί”, να επικοινωνήσει το έργο του και να πάρει μια ανατροφοδότηση. Βεβαίως είναι υπέροχο να κρατάς το έντυπο βιβλίο σου στα χέρια σου, αλλά δεν το θεωρώ ως κινητήρια δύναμη για να γράψει κάποιος. Όσο για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης σου, εγώ πάντως δεν το πιστεύω! Όπως ανέφερα παραπάνω, το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα είναι μικρό και όσο κι αν θέλει να τους διαβάσει όλους, δεν μπορεί. Αυτό αυτομάτως αφήνει λίγες θέσεις για τους ευπωλητους. Δεν λέω πως είναι ακατόρθωτο να βιοποριστεί κάποιος από τη συγγραφή στην Ελλάδα, όμως είναι κάτι που θέλει υπομονή, επιμονή και ίσως και λίγη τύχη. Το βασικό όμως είναι ότι χρειάζεται μεγάλο χρονικό διάστημα  για να αποδώσουν καρπούς όλα αυτά που προανέφερα.

Και τώρα θα σου κάνω πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τη Νέλλη.

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Προτιμώ το βράδυ, όταν όλοι έχουν κοιμηθεί.

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Έχω όσον αφορά το στήσιμο ενός βιβλίου. Έχω το τετράδιο που σημειώνω όλες τις αρχικές ιδέες μου, τον σκελετό του βιβλίου, την ανάλυση των χαρακτήρων κλπ. Όταν ξεκινάω να γράφω μια ιστορία, εκεί τα πράγματα πιο χαλαρά. Δεν βάζω ας πούμε όριο λέξεων που θα πρέπει να γράψω σε μια μέρα ή μια εβδομάδα. Αφήνω την έμπνευση να με οδηγήσει 

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Φαντασίας και τρόμου!

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ, της Novic Naomi. Υπέροχο βιβλίο!

5. Ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον; 

Το τελευταίο μέρος των Σκοτεινών Όντων είναι μια σίγουρη απάντηση. Έχω κι άλλες ιδέες, όμως ακόμα είναι αυτό που είπα, ιδέες. Αν βρουν τον δρόμο τους στο χαρτί, θα έχετε νέα μου!

Σ ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας!!! 

Εύχομαι καλοτάξιδα τα βιβλία σου!!!

Βιογραφικό

​​Η Νέλλη Κουρκούλη γεννήθηκε το 1986 και ζει στην Αθήνα με τον σύζυγό της και την κόρη τους. Είναι απόφοιτος του τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και της Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία του Πανεπιστημίου Πατρών και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, ενώ διηγήματά της έχουν διακριθεί στον διαγωνισμό διηγήματος του φεστιβάλ Fantasmagoria και στα βραβεία Larry Niven που διοργανώνει ο εκδοτικός οίκος «Συμπαντικές Διαδρομές». 
Πέρα από τη συγγραφή, απολαμβάνει το διάβασμα και δηλώνει λάτρης της λογοτεχνίας του Φανταστικού.
Το πρώτο βιβλίο της σειράς «Σκοτεινά Όντα» επίσης κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Bookstagram.    

Λίγα λόγια από τον Τάσο Κυριαζή

1. Τάσο ποια ήταν η αφορμή για να γράψεις το πρώτο σου βιβλίο;

Οι συνθήκες ήταν τέτοιες που βοήθησαν στην δημιουργία ενός βιβλίου. Είχε ωριμάσει η σκέψη μέσα μου για ένα τέτοιο εγχείρημα και σε συνδυασμό  με το ότι έπρεπε να διαχειριστώ όλο αυτό που προέκυψε με την πανδημία, βρέθηκα απέναντι από ένα πληκτρολόγιο και άπειρα συναισθήματα να μοιραστώ .   

2. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση;

 Το βιβλίο λέγεται “Όνειρα σε δύο τροχούς” και είναι ένα αισθηματικό μυθιστόρημα με κοινωνικές προεκτάσεις γύρω από την γυναικεία κακοποίηση, την ενδοοικογενειακή βία και την κατάθλιψη. Η ιστορία της ηρωίδας μου είναι ένας δυνατός έρωτας, μια καταστροφή που ακολουθεί και η προσπάθειά της να ολοκληρώσει το προσωπικό της όνειρο. Εκείνος; Ταξιδεύει επάνω σε δύο ρόδες και ονειρεύεται.  Όταν αυτοί οι δύο συναντηθούν οι ζωές τους δεν θα είναι ποτέ ξανά οι ίδιες. 

3.  Το νέο σου βιβλίο με τίτλο ‘Δυο μέρες και δυο νύχτες’ μετρά μόλις λίγες μέρες. Μίλησε μας  γι’ αυτό. 

Είναι ένα επίσης αισθηματικό μυθιστόρημα και βλέπουμε μία άλλη πλευρά της γυναίκας. Αυτή που προσπαθεί να χτίσει μία καριέρα αντίθετα στις προσταγές  της καρδιάς της. Επίσης, η ιστορία κινείται γύρω από ένα κοινωνικό φαινόμενο που μαστίζει τις μέρες μας, το μεταναστευτικό. Με φόντο τη θάλασσα και μία εγκληματική οργάνωση οι ήρωες μας προσπαθούν να κρατήσουν ζωντανό τον έρωτά τους, έχοντας στη διάθεσή τους μόνο δύο μέρες και δύο νύχτες το χρόνο…

4. Τι είναι αυτό που κάνει ένα μυθιστόρημα ενδιαφέρον;

Θα απαντούσα η πλοκή, ο τρόπος γραφής, οι εικόνες που σου δίνει και το συναίσθημα που σου βγάζει, αλλά ένα βιβλίο είναι πολλά περισσότερα. Ο συγγραφέας οφείλει να είναι αληθινός προς τους αναγνώστες του.  Πρέπει η ιστορία να βγαίνει αβίαστα από μέσα του και έτσι να μεταφέρεται στο χαρτί. Ο αναγνώστης το εισπράττει αυτό και ξέρει να το εκτιμήσει. 

5. Σε ενδιαφέρει η αποδοχή των αναγνωστών; Λαμβάνεις υπόψιν σου  αυτό που νομίζεις πως θέλουν να διαβάσουν; Επηρεάζεσαι, με λίγα λόγια, από το ρεύμα της εποχής;

Γράφω αυτά που θέλω να μοιραστώ, αυτά που κυρίως θεωρώ ότι αξίζει κάποιος να διαβάσει με τρόπο τέτοιο που θα είναι κατανοητά. Πάντα με σεβασμό προς το αναγνωστικό κοινό. Αν θέλει ο οποιοσδήποτε να τα διαβάσει ή όχι δεν μπορώ να το κρίνω, αλλά δεν σκοπεύω να γράψω κάτι που δεν μπορώ να το υποστηρίξω μόνο και μόνο επειδή αποτελεί “μόδα”. 

6. Στην Ελλάδα υπάρχει ο διαχωρισμός εμπορικού και ποιοτικού βιβλίου. Ενστερνίζεσαι αυτόν τον διαχωρισμό; Τι κάνει ένα ποιοτικό βιβλίο, εμπορικό και τι ένα εμπορικό βιβλίο,  ποιοτικό; 

Ένα ποιοτικό βιβλίο θα έπρεπε να είναι και εμπορικό. Όπως επίσης και ένα βιβλίο για να είναι εμπορικό πάει να πει πως είναι και ποιοτικό.  Δεν ξέρω αν ενστερνίζομαι αυτόν τον διαχωρισμό αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι υπάρχουν βιβλία που βρίσκονται από την μία ή την άλλη πλευρά για τους λάθος λόγους. Πάντα θα γίνεται αυτό σε όλους τους τομείς, οποιασδήποτε μορφής τέχνης. Προχωράμε βάζοντας ο καθένας το δικό του λιθαράκι. 

7. Για να γίνεις σε οποιοδήποτε τομέα καλύτερος πρέπει να προπονείσαι, να εξασκείσαι. Ποια είναι η δική σου ‘συγγραφική’ προπόνηση;

Νομίζω αυτό που εξ’ αρχής με έφερε εδώ που βρίσκομαι. Το διάβασμα. Απολύτως προσωπική μου άποψη είναι ότι για να είσαι συγγραφέας πρέπει πρώτα από όλα να είσαι αναγνώστης.  Διαβάζω όσα περισσότερα βιβλία μπορώ. Επίσης άρχισα να παρακολουθώ κάποια σεμινάρια, θεωρώ ότι πάντα θα υπάρχει κάτι για να μάθεις, όπως και να συζητάω με άλλους συγγραφείς και να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου.   

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Τάσο

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Μετά τα μεσάνυχτα συνήθως. 

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Όχι, γράφω περισσότερο αυθόρμητα και λιγότερο με πλάνο. 

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Ιστορικά και αστυνομικά μυθιστορήματα. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι  διαβάζω συγκεκριμένα κοινωνικά μυθιστορήματα.  Όταν βλέπω  εκείνο το, μαγικό για εμένα, “αληθινή ιστορία” να κοσμεί το εξώφυλλό θέλω να χαθώ στις σελίδες του.

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

“Ο πολωνός” του J. M. Coetzee για μία λέσχη ανάγνωσης που είμαι μέλος. 

5. Αν και νωρίς ακόμα, ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον; 

Μία παλιά γνώριμη από το πρώτο μου βιβλίο παίρνει τη σκυτάλη και γίνεται η πρωταγωνίστρια ενός ψυχολογικού δράματος. Αναφέρομαι στην ιστορία που γράφω αυτόν τον καιρό και ευελπιστώ να είναι το τρίτο μου βιβλίο που θα φτάσει στα χέρια σας. 

Σε αυτό το σημείο να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Λένα Δεμερτζή για την ευκαιρία που μου δίνει να πω δύο λόγια για τα βιβλία μου και τη συγγραφή γενικότερα. Εύχομαι στην ίδια καλή και δημιουργική συνέχεια. 

Λίγα λόγια από την Αναστασία Γιωτοπούλου

 

1.Αναστασία μου ασχολείσαι με το παιδικό βιβλίο. Προσωπικά το θεωρώ δύσκολο είδος. Ποια είναι η άποψή σου;

Καταρχήν,να σε ευχαριστήσω θερμά για την φιλοξενία.Με την συγγραφή παιδικού βιβλίου ασχολούμαι τα τελευταία δέκα χρόνια και θεωρώ όπως κι εσύ πως σε γενικό πλαίσιο είναι δύσκολο είδος, όμως προσωπικά είναι το είδος γραφής που "ξεκουράζει" τον ψυχισμό μου και μου βγαίνει αβίαστα.

2. Το πρώτο σου βιβλίο είναι «Η ΛΟΥΛΟΥΔΕΝΙΑ». Ποιο ήταν το έναυσμα για να το γράψεις;

Η Λουλουδένια είναι το πρώτο μου παραμύθι το οποίο το εμπνεύστηκα μετά από παρότρυνση της μεγάλης μου κόρης όταν πήγαινε στο νηπιαγωγείο,για να της το διηγούμαι τα βράδια.Αποθηκευτηκε στον υπολογιστή για να μην το ξεχάσω και πήρα την απόφαση να το στείλω για αξιολόγηση, πολλά χρόνια αργότερα.

3. Απευθύνεσαι σε πολύ μικρές ηλικίες. Τα παιδιά σ’ αυτές τις ηλικίες είναι καλοί αποδέκτες των βιβλίων;

Από την μέχρι στιγμής εμπειρία μου στις παρουσιάσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία έχω εισπράξει μεγάλη αποδοχή κι αγάπη. Τα παιδιά διακατέχονται από απόλυτη ειλικρίνεια. Αν τους αρέσει κάτι θα το δείξουν με ενθουσιασμό κι αν βαρεθούν θα το δείξουν επίσης, χωρίς να έχουν πρόθεση να σε φέρουν σε δύσκολη θέση. Μου έχει τύχει παιδιά νηπιαγωγείου μετά την αφήγηση να νυστάξουν, το οποίο θεώρησα μεγάλη επιτυχία και με έκανε να γελάσω. Μια άλλη φορά σε κάποιο κδαπ, παιδιά τελευταίας τάξης του Δημοτικού είπαν ότι βαριούνται τα παραμύθια, αφέθηκαν ελεύθεροι να κάνουν κάτι άλλο κι όταν είδαν τις δράσεις που κάναμε με τα μικρότερα ήρθαν να συμμετέχουν.

4. Το 2022 βγαίνει το επόμενο βιβλίο σου «Μαμά, πόσο πολύ σ’ αγαπώ». Μίλησε μας λίγο γι’ αυτό.

Το Δεκέμβρη του '22 εκδόθηκε το δεύτερο παιδικό μου βιβλίο από τις εκδόσεις Συμμετρία,το οποίο μέσα από το κείμενο αλλά και την εικονογράφηση προσπαθήσαμε να τονίσουμε την αξία των καθημερινών στιγμών μεταξύ γονιού - παιδιού και της σύνδεσης που μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στις ψυχές μας. Δυστυχώς με απόφαση του εκδοτικού οίκου,το παιδικό τμήμα έκλεισε,οπότε το ταξίδι του " Μαμά πόσο πολύ σε αγαπώ" έκανε τον κύκλο του, τουλάχιστον με αυτή την σύνθεση παραγόντων.

5. Έχεις κάνει πολλές παρουσιάσεις - επισκέψεις σε σχολεία. Πώς σε αντιμετωπίζουν τα παιδιά εκεί;

Με θέρμη, αποδοχή κι ενθουσιασμό. Είμαι ευγνώμων γιατί έχω εισπράξει πολλή αγάπη,την οποία πολλαπλασιάζω και δίνω πίσω απλόχερα με τεράστια χαρά.

6. Στο παιδικό βιβλίο, εκτός από το κείμενο, υπάρχει και η εικονογράφηση. Πόσο σημαντική τη θεωρείς; Πιστεύεις πως είναι κάτι το οποίο μπορεί να τραβήξει την προσοχή του παιδιού;

Σαφέστατα. Η εικόνα στο παιδικό βιβλίο παίζει καθοριστικό ρόλο. Θεωρώ πως συμπληρώνει το κείμενο, ειδικά στα βιβλία βρεφικής -προσχολικής και πρωτοσχολικής ηλικίας. Όπως πολύ σωστά λέει ο λαός"μια εικόνα, ίσον χίλιες λέξεις".

7. Τι είναι αυτό που, κατά τη γνώμη σου, κάνει ένα παιδί, οποιασδήποτε ηλικίας να ασχοληθεί με το διάβασμα; Να αγαπήσει το βιβλίο και ως ενήλικας μετά;

Θα ήθελα πολύ να ξέρω και ως γονιός και ως συγγραφέας. Ότι και να πούμε σίγουρα δεν θα είναι απόλυτο. Θέλω να πιστεύω πως η επαφή του γονέα ως πρότυπο με τα βιβλία θα λειτουργήσει μιμητικά. Γενικά είμαι υπέρ των ερεθισμάτων. Π.χ βόλτες σε βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, εκθέσεις, παρουσιάσεις, θέατρο κ.α. Θεωρώ πως γαργαλάνε το πνεύμα και κάποια στιγμή θα ξεπηδήσουν ως μνήμες και θα απλώσουν τους ορίζοντες.

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα την Αναστασία

1. Τι βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Εκτός της επιστημονικής φαντασίας,όλα τα υπόλοιπα είδη τα διαβάζω κατά καιρούς.

2. Είσαι μητέρα δύο κοριτσιών. Είναι οι πρώτες που ακούν τις ιστορίες σου;

Πρώτες μπορεί να μην είναι πάντα, σίγουρα όμως υπολογίζω την άποψη τους.

3. Πόσο χρόνο σου παίρνει για να ολοκληρώσεις μια ιστορία;

Αναλόγως την ιστορία. Από μια βδομάδα έως και ένα χρόνο π.χ για ένα εφηβικό μυθιστόρημα το οποίο ακόμη δεν έχω τελειώσει.

4. Τα παιδιά σου είναι πηγή έμπνευσης, μιας και απευθύνεσαι σε μικρές ηλικίες;

Πάντα! Γενικώς είμαι της άποψης πως παιδιά μας,είναι τα παιδιά όλου του κόσμου. Τα ακούω,τα παρατηρώ,τα θαυμάζω. Είναι από τη φύση τους, έμπνευση.

5. Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

Ίσως ένα επόμενο βιβλίο μου, ίσως και κάτι αλλο...Θα δείξει.

Έχω κάποιες ιστορίες έτοιμες που δουλεύω καιρό τώρα και θέλω πολύ να μοιραστώ με όλους εσάς

μα κυρίως να ταξιδέψω παρέα με τα παιδιά.

Τις δράσεις και τα νέα μου τα αναρτώ στις σελίδες μου στα σοσιαλ μίντια.

Αν προκύψει κάτι,Θεού θέλοντος,δεν θα μείνει κρυφό.

Σας ευχαριστώ πολύ

Βιογραφικό

Η Αναστασία Γιωτοπούλου είναι παντρεµένη και µητέρα δύο υπέροχων κοριτσιών. Γεννήθηκε στη Νάουσα Ηµαθίας όπου και διαµένει τα τελευταία χρόνια. Έχει φοιτήσει στο τµήµα Βιοµηχανικού Σχεδιασµού στα ΑΤΕΙ Κοζάνης. Από µικρή της άρεσε να αποτυπώνει τις σκέψεις της σε χαρτί. Τη βοηθούσε στο να εκφράσει καλύτερα αυτά που νιώθει. Έτσι µετά από µια σειρά ποιηµάτων, τραγουδιών και µικρών ιστοριών ήρθε η στιγµή που θα «γεννιόταν» και το πρώτο της παραµύθι.

Λίγα λόγια από τον Βαγγέλη Ιωσηφίδη

 

1. Βαγγέλη θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πότε ήταν η πρώτη φορά που ολοκλήρωσες ένα βιβλίο;

Η πρώτη φορά που ολοκλήρωσα βιβλίο, μετά από πολλά χρόνια φορτωμένα με μισοτελειωμένες δουλειές, ήταν το 2017, όταν και ολοκλήρωσα τις 7 Καταραμένες Ιστορίες. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τις ξεκίνησα και ήταν μια πραγματική όαση, ένα επίτευγμα που ακόμα και σήμερα δε θεωρώ σε καμία περίπτωση αμελητέο.

2. Τα βιβλία σου ανήκουν στο χώρο του φανταστικού. Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει σ’ αυτό το είδος;

Με εξιτάρει η απόδραση, καθώς ξεφεύγουμε με τους αναγνώστες από το εδώ και το τώρα. Επίσης, η εξερεύνηση, μιας και σε έναν κόσμο που γεννιέται μπροστά στα μάτια μου κάθε γωνία έχει τη δική της σημασία. Σε ένα μέρος όπου τα πάντα είναι πιθανά, τι δεν είναι ενδιαφέρον;

3. Αν και έχεις γράψει άλλα δύο βιβλία, εγώ σε γνώρισα με την τριλογία «Η γη των αμόλυντων». Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια γι’ αυτήν την τριλογία; Πώς ήρθε η ιδέα; Ποια είναι η υπόθεση;

Η ιδέα να δημιουγήσω έναν δικό μου κόσμο και να γράψω ιστορίες σε αυτόν είχε έρθει χρόνια πριν. Απλώς όταν ήμουν έτοιμος να κάνω το ξεκίνημα, έχοντας αποφασίσει πως η μαγεία των στοιχείων με ικανοποιεί, ζωγράφισα έναν χάρτη λίγο πολύ αυθόρμητα, δημιούργησα τους νεαρούς πρωταγωνιστές μου και τους τοποθέτησα μέσα του, σε ένα χωριό πληγέν από μια επιδημία. Ταυτόχρονα, στην πατρίδα τους ο βασιλιάς ξεκινά έναν πόλεμο εναντίον όλων. Οπότε… υπήρξε χώρος για τέσσερα βιβλία τελικά.

4. Ποια είναι η άποψή σου για τον εκδοτικό χώρο;

Ο εκδοτικός χώρος, όπως και κάθε άλλος χώρος, έχει τα φωτεινά και τα σκοτεινά του σημεία. Επειδή προσελκύονται σε αυτόν άνθρωποι με πολλή ελπίδα και μεγάλες επιθυμίες, υπάρχουν και πολλοί κακοθελητές, που θέλουν να τους εξαπατήσουν και να κερδοσκοπήσουν εις βάρος τους. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση, και πως ο εκδοτικός χώρος συνεχίζει να παράγει πολιτισμό και να αναδεικνύει έργα που αξίζουν. Αλλά όσες οι σχέσεις εκδοτών-συγγραφέων, τόσες και οι ιστορίες που γεννιούνται εντός του χώρου.

5. Εκτός από την συγγραφή έχεις και ένα κανάλι στο Youtube στο οποίο συνομιλείς και δίνεις βήμα σε συγγραφείς; Πώς σου ήρθε η ιδέα να το δημιουργήσεις;

Το προσωπικό μου κανάλι, που έχει το όνομά μου, προορίζεται κυρίως για συμβουλές σε συγγραφείς, πέρα από άλλα καλλιτεχνικά πρότζεκτς. Όσο για το Συγγραφικό Στέκι, που σχετίζεται κυρίως με συνεντεύξεις συγγραφέων, δεν ήταν δική μου ιδέα. Προσκλήθηκα μαζί με άλλα άτομα από τον Αλέξανδρο Ίτσιο και μαζί του πάρθηκε η απόφαση να συνεχίσουμε την πορεία αυτήν όταν αποχώρησαν οι υπόλοιποι συνιδρυτές. Το μεράκι και η αγάπη για τον συγγραφικό χώρο είναι η κινητήριος δύναμη για να συνεχίσουμε.

6. Στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι συγγραφείς παρά οι αναγνώστες. Γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύεις;

Δε θα έλεγα πως συμφωνώ με την ιδέα αυτή, καθώς και οι ίδιοι οι συγγραφείς από αναγνώστες ξεκίνησαν και παραμένουν αναγνώστες. Αλλά είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως γράφουν και εκδίδουν ολοένα και περισσότεροι. Παλιότερα υπήρχαν πολλά εμπόδια ανάμεσα στον επίδοξο συγγραφέα και την έκδοση, με ελάχιστους να τα καταφέρνουν τελικά, αλλά τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός. Οπότε το κριτήριο για την ποιότητα δεν είναι πλέον το αν θα εκδοθείς αλλά το πώς θα φερθείς στη συνέχεια.

7. Θεωρείς πως η έκδοση είναι ο σκοπός κάθε συγγραφέα; Μήπως τελικά όλοι ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να βιοποριστούμε κάνοντας επάγγελμα το χόμπι μας;

Η έκδοση είναι ο σκοπός του συγγραφέα μέχρι να εκδοθεί. Από εκεί και πέρα, κατά κανόνα θέλει να διαβαστεί και να αγαπηθεί το έργο του. Ο βιοπορισμός... ναι, υπάρχει κάπου στον ορίζοντα αλλά συνήθως είναι ένας αντικατοπτρισμός, που οδηγεί πολλούς να αφυδατώνονται στον καυτό ήλιο της ερήμου που είναι η εκδοτική πραγματικότητα καθώς πορεύονται ελπίζοντας. Οι λίγοι που το καταφέρνουν πραγματικά, όπως επίσης και καθένας που το βλέπει σαν κάτι παραπάνω από χόμπι, λειτουργούν επαγγελματικά πολύ πριν καταφέρουν το οτιδήποτε. Είναι μια επένδυση χρόνου, ενέργεια και χρημάτων, η οποία σπάνια αποφέρει καρπούς και πολύ συχνότερα απελπισία. Γι’ αυτό και είναι τόσο λίγοι όσοι τελικά τα καταφέρνουν.

Και τώρα θα σου κάνω πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Βαγγέλη.

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Γράφω κάθε ώρα. Τα πρωινά όταν μου έχει κολλήσει μια ιδέα από το προηγούμενο βράδυ και θέλω να επενδύσω σε αυτήν. Το μεσημέρι όταν η ησυχία και οι συνθήκες μού δίνουν έμπνευση, κάτι που γίνεται συχνά. Το βράδυ όταν με καλεί η γητεύτρα ατμόσφαιρα να χαθώ σε κόσμους αλλόκοτους.

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Συνήθως θέλω να έχω καλύψει τις υπόλοιπες ανάγκες μου. Να έχω φάει καλά, να μην είμαι κουρασμένος από την υπόλοιπη μέρα μου και να μην έχω ανοιχτές υποχρεώσεις. Συνεπώς, να μπορώ να δοθώ ολόψυχα σε αυτό που κάνω, χωρίς περισπασμούς. Τελευταία βάζω και τη μουσική στην εξίσωση, διότι με βοηθά σε πολλά επίπεδα.

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Κυρίως η ποιότητα με απασχολεί παρά το είδος, καθώς διαβάζω τα περισσότερα είδη λογοτεχνίας. Εν τούτοις, προτιμώ τις ιστορίες μυστηρίου, ειδικά όταν ακολουθούν ένα μισοσβησμένο μονοπάτι ιστορίας και με ξεδιψούν με μια στάλα φαντασίας.

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Ίσως όχι το πιο πρόσφατο αλλά στα πιο πρόσφατα διαβάσματά μου ήταν «Η φωνή μέσα στη νύχτα και άλλες γοτθικές ιστορίες» και, πέρα από κάποια βιβλία επιστημονικής φαντασίας που διαβάζω, σκοπεύω να συνεχίσω σε αυτό το κλίμα και φέτος. Γοτθισμός και Βικτωριανή Εποχή, όσο γίνεται.

5. Ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

Σκοπεύω να εκδώσω το τελευταίο μέρος της Γης των Αμόλυντων και να ολοκληρώσω μία συλλογή διηγημάτων που αναφέρεται σε αυτόν τον κόσμο. Μετά, να γράψω τις επόμενες ιστορίες του ερευνητή Φιλήμονα και να αφιερωθώ σε ένα μυθιστόρημα τρόμου. Οπότε τα σχέδια είναι πολλά και οι προκλήσεις περισσότερες!

Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Να είσαι καλά και σου εύχομαι κάθε επιτυχία!

Βιογραφικό 

Ο Βαγγέλης Ιωσηφίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Μεγάλωσε σε ένα χωριό της Δράμας, τους Σιταγρούς, και έχει αποφοιτήσει από τη σχολή Ελληνικής Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα, ενώ παράλληλα ασχολείται με το σκάκι ως αθλητής και προπονητής.

Ενδιαφέροντά του είναι τα ταξίδια, η λογοτεχνία και η στιχουργική και του αρέσει να ανακαλύπτει νέους κόσμους μέσα από βιβλία και ταινίες. Αντλεί έμπνευση από φυσικά τοπία, απ’ την τέχνη και από την –διαδικτυακή συνήθως− έρευνα σε ανεξήγητες υποθέσεις μυστηρίου.

Πέραν της συγγραφής, αναλαμβάνει και επιμέλειες κειμένων.

Λίγα λόγια από τη Χαρά Μαρκατζίνου

1. Χαρά μου θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την συγγραφή;

Αγαπούσα και αγαπώ πολύ τα παιδιά. Όταν, λόγω υποχρεώσεων σταμάτησα να κάνω μαθήματα και να βρίσκομαι ανάμεσά τους, τα παιδιά άρχισαν να μου λείπουν. Νοσταλγούσα την επαφή μαζί τους, την άδολη αγάπη που καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Έτσι αποφάσισα, πως θα μπορούσα να ξαναβρεθώ μαζί τους και το εισιτήριο ήταν μια παιδική ιστορία, αυτή του μοναχικού Αντώνη και της νεράιδας της χαράς. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής για μένα.

2. Θυμάσαι την πρώτη φορά που έγραψες ένα ολοκληρωμένο βιβλίο; Πες μας λίγο πώς έφτασες στην ολοκλήρωσή του.

Η πρώτη φορά ήταν η ολοκλήρωση της παιδικής ιστορίας που έχει εκδοθεί. Αυτή την ιστορία την κράτησα καλά κρυμμένη στο συρτάρι μου χρόνια ολάκερα. Ώσπου μια περιπέτεια της υγείας μου, που με κράτησε για μέρες καθηλωμένη στο κρεβάτι, στάθηκε η αφορμή να την φέρω στο φως, να ζωγραφίσω τους ήρωές της και να βρω το θάρρος να την στείλω σε εκδοτικούς οίκους.

3. Καθώς έγραφες ήταν για σένα στόχος η έκδοσή του; Πως πήρες την απόφαση και το έστειλες για αξιολόγηση;  

Όταν άρχισα να γράφω, ήδη ονειρευόμουν παιδικά χαμόγελα και φωνές, πινελιές πάνω στο χαρτί με αφορμή την μικρή μου ιστορία. Όταν ολοκληρώθηκε η συγγραφή της, το έστειλα σε κάποιους εκδοτικούς οίκους, όμως η μη απάντησή τους ήταν απογοητευτική. Ήταν ο λόγος που η ιστορία μου μπήκε για κάποιο χρονικό διάστημα και πάλι στο συρτάρι. Στην πορεία, και χάρη στη θεϊκή συγχρονικότητα, η Αναστασία Κορινθίου εμπιστεύτηκε την πένα μου και μου έδωσε μια ευκαιρία να είναι το παραμύθι μου το πρώτο βιβλίο που θα εκδιδόταν σε ένα νεοσύστατο εκδοτικό οίκο, το Υδροπλάνο. Θα την ευγνωμονώ πάντα για το εισιτήριο που μου έδωσε στο μαγικό κόσμο του βιβλίου.

4. Έχεις γράψει ένα παιδικό βιβλίο και τρία ενηλίκων. Ποιο είναι πιο δύσκολο είδος;

Για μένα το πιο δύσκολο θεωρώ πως είναι το παιδικό. Να βρεις εκείνες τις λέξεις που θα αγγίξουν αγνές ψυχές και θα μιλήσουν στις καρδιές τους. Ίσως η συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου γίνεται ουσιαστικότερη όταν ενθυμηθούμε το παιδί που έχουμε μέσα μας.

5. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ το τελευταίο σου μυθιστόρημα «Το δικό μας για πάντα». Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την ιστορία;

«Το δικό μας για πάντα» είναι μία διαδρομή στην αγάπη, που περνά από τη συγχώρεση, το μοίρασμα, την αλήθεια και την αποδοχή. Και όχι η αγάπη δεν είναι ένα ροζ συννεφάκι, αλλά υπάρχει μέσα μας, γύρω μας, πλάι μας. Μας προσκαλεί να γίνει ένα με την ύπαρξή μας. Όταν υπάρχει αγάπη δεν είσαι ποτέ απών...

Αυτή η ιστορία είναι η δική μου συνειδητοποίηση στην ολότητα και στην έννοια του χρόνου που είναι σχετική.

6.Πιστεύεις στο «Για πάντα»;

Πιστεύω σ’ εκείνο το «για πάντα» που φτιάχνουμε με τις δικές μας πολύτιμες στιγμές, που μπορεί να κράτησαν έστω κι ένα λεπτό, μα αρκούν για μια ολόκληρη ζωή.  

Και τώρα πέντε ερωτήσεις να σε γνωρίσουμε καλύτερα

1. Ποια ώρα της ημέρας επιλέγεις να γράψεις;

Δεν έχω συγκεκριμένη ώρα. Υποτάσσομαι στις επιταγές της έμπνευσης και στα «θέλω» των ηρώων μου.  

2. Ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη ρουτίνα;

Όσον αφορά τη συγγραφή, σίγουρα κρατώ σημειώσεις και φτιάχνω ένα χρονολογικό σχεδιάγραμμα κι ένα δέντρο με τους ήρωές μου. Συχνά διαβάζω αρκετές φορές τα προηγούμενα, γράφω, σβήνω κι όταν βρίσκομαι εκτός σπιτιού, τότε κρατώ γρήγορες σημειώσεις στο μπλοκάκι μου και τις μεταφέρω αργότερα στον κορμό της ιστορίας μου.

3. Επιλέγεις να διαβάσεις βιβλία ίδιου είδους με αυτά που γράφεις;

Επιλέγω να διαβάζω πολλά διαφορετικά είδη βιβλίων, ανάμεσά τους και βιβλία που ανήκουν στο είδος που υπηρετώ. Πρώτα θεωρώ τον εαυτό μου αναγνώστρια και μετά συγγραφέα. Και πιστεύω πως διαβάζοντας οποιοδήποτε βιβλίο πάντα μαθαίνω και εξελίσσομαι.

4. Ποιος άνθρωπος είναι αυτός που θα διαβάσει πρώτος το βιβλίο σου, ακόμα και πριν το στείλεις για αξιολόγηση;

Η κόρη μου η Όλγα και η καλύτερή μου φίλη η Μαριλένα είναι οι δύο γυναίκες με τις οποίες μοιράζομαι τις ιδέες μου κι εκείνες που διαβάζουν πριν από όλους την κάθε ιστορία μου.

5. Αν και μόλις εκδόθηκε το βιβλίο σου, θα τολμήσω να ρωτήσω τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον.

Αν και απολαμβάνω την ιστορία του Άγγελου και της Μυρτώς καθώς έρχεται στο φως και γίνεται γνωστή στους αναγνώστες, έχω ήδη σκεφτεί την επόμενη μου ιστορία και κάνω το προσχέδιό της.

Χαρά σ' ευχαριστώ ολόψυχα !!!

Βιογραφικό

Η Χαρά Μαρκατζίνου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών, life coach και ενεργειακή θεραπεύτρια. Η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε σε δημιουργικά μονοπάτια, όπως είναι η συγγραφή και η ζωγραφική. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, ενώ το 2019 ξεκίνησε το συγγραφικό της έργο με την παιδική ιστορία Ο μοναχικός Αντώνης και η νεράιδα της χαράς. Ακολούθησαν δύο μυθιστορήματα, το Όσα δεν σου είπα (2020) και η Όλγα (2021), που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα και έχει δημοσιεύσει ηλεκτρονικά διηγήματα. Επιθυμία της είναι να προσφέρει στους συνανθρώπους της και όνειρό της να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ξανά στην αγάπη.

Λίγα λόγια από τη Τζοάν Ζαχαριάδου

 

1. Τζοάν θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη συγγραφή;

Φέτος κλείνω μια πενταετία που εκθέτω τα γραπτά μου δημόσια. Αν όμως εννοείς από ποτέ ξεκίνησα να γράφω γενικά ιστορίες, τότε θα πάμε πολύ πιο πίσω, όταν πήγαινα ακόμα γυμνάσιο.

2. Ποιο ήταν το πρώτο σου ολοκληρωμένο βιβλίο;

Το "Καταδικασμένοι Στη Σκιά Του".

3. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να το στείλεις για αξιολόγηση;

Ένας στόχος που έβαλα με τον εαυτό μου.

4. Τα τρία τελευταία σου βιβλία ανήκουν στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ. Τι είναι αυτό που σε τραβά σε αυτό το είδος;

Όλα ξεκίνησαν από την ηλικία του δημοτικού...

Περίμενα κάθε φορά με λαχτάρα να νοικιάσει ο μπαμπάς μου βιντεοκασέτες με τον Φρέντι Κρούγκερ και να τις δούμε αγκαλιά (ναι, τότε υπήρχαν ακόμα βιντεοκασέτες). Έμαθα έτσι να μη φοβάμαι τις splatter ταινίες και να αναζητώ κάτι ακόμα πιο δυνατό, πιο ψυχολογικό. Το ίδιο έκανα και στο διάβασμα. Το ίδιο κάνω τώρα και στο γράψιμο.

5. Πρόσφατα εκδόθηκε το τελευταίο σου βιβλίο «ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ» από εκδόσεις BOOKSTAGRAM.  Γιατί αποφάσισες να γράψεις την συνέχεια αν θέλεις την Κόκκινης Κορδέλας;

Δεν αποφάσισα εγώ, αλλά η Αμαλία που είχε σφηνώσει στο μυαλό μου και δεν με άφηνε να γράψω την άλλη ιστορία που είχα ήδη ξεκινήσει. Έτσι γράφτηκε το Μέχρι Τέλους και οι εκδόσεις Bookstagram το αγκάλιασαν και του έδωσαν την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά του!

6. Τι το ιδιαίτερο έχει ο χαρακτήρας της Αμαλίας Κοντομανώλη;

Είναι τόσο διαταραγμένα άρρωστη που μπορεί να σε κάνει να την αγαπήσεις.

7.Στη ζωή σου φτάνεις σε όλα «Μέχρι Τέλους;»

Συνήθως ναι. Αν όχι, τουλάχιστον το προσπαθώ.

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

1. Τι ώρες επιλέγεις να γράψεις;

Αγαπώ το σκοτάδι, οπότε μάντεψε...

Ακόμα και αν είναι μέρα, εγώ δημιουργώ την κατάλληλη ατμόσφαιρα.

2. Ποια είναι η συγγραφική σου ρουτίνα;

Λίγο ροζέ ή κόκκινο κρασί και το λάπτοπ αγκαλιά.

3. Επιλέγεις την ιστορία ή σε επιλέγει;

Τελευταία έχουν μια τάση να με επιλέγουν εκείνες.

4. Τι είδους βιβλία διαβάζεις;

Αγαπώ περισσότερο τα ψυχολογικά θρίλερ, τρόμου, crime, αλλά γενικά διαβάζω τα πάντα.

5. Έχεις σκεφτεί την επόμενη ιστορία σου;

Η επόμενη ιστορία έχει ήδη ξεκινήσει να γράφεται, αλλά έκανε μια μικρή υποχώρηση για να δώσει προβάδισμα σε κάτι άλλο...

Σ ευχαριστώ πολύ για την τόσο όμορφη κουβέντα!!!

Βιογραφικό

Η Τζοάν Ζαχαριάδου γεννήθηκε το 1984 στη Γεωργία, με καταγωγή από τον Πόντο. Μεγάλωσε και έζησε στη Δυτική Μακεδονία, συγκεκριμένα στην Πτολεμαΐδα μέχρι το 2018 και στη συνέχεια, μετακόμισε στην πανέμορφη Ρόδο. Αν και πτυχιούχος της Πληροφορικής Δικτύων, η συγγραφή ήταν και είναι το πεδίο που ουσιαστικά την ενδιαφέρει. Από το 2002 μέχρι το 2018 ήταν ενεργό μέλος της Θεατρικής Αναζήτησης Πτολεμαΐδας. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια για τη θεατρική τέχνη και για τη δημιουργική γραφή. Έχει χαρίσει τη φωνή της στις νουβέλες του συγγραφέα Μάριου Καρακατσάνη που έγιναν audio books κι από το 2018 αρθρογραφεί για το site Βιβλίων Ορίζοντες στη στήλη «Πένα». Το «Καταδικασμένοι στη σκιά του» ήταν το πρώτο από τα κείμενά της που έδωσε ραντεβού με το τυπογραφείο και εκδόθηκε το 2019.