ΜΠΑΜΠΑ, ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΜΕ

http://www.kostaskrommydas.gr/%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%B1/%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%AD-%CE%BC%CE%B5/

Σ' αυτόν τον σύνδεσμο μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το πρώτο βιβλίο του Κώστα Κρομμύδα, το οποίο έχει εξαντληθεί και δεν θα ξανακυκλοφορήσει.

(Την πληροφορία και τον σύνδεσμο τα πήρα μέσα από τον λογαριασμό του συγγραφέα στο facebook) 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα όπου κατοικεί έως και σήμερα. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια.
Έχει φιλοτεχνήσει την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» καθώς και τη δεύτερη με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος». Και οι δύο αυτές σειρές έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Σήμερα έχει στο ενεργητικό της πολλά ποιήματα και περισσότερους από τριακόσιους στίχους τραγουδιών. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα «Σύννεφα». Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 με θέμα «Αφιέρωμα στο γαλάζιο του Αιγαίου», και το 2008 με θέμα «Γαλάζιο του Αιγαίου». Με τη λογοτεχνία καταπιάνεται τα επτά τελευταία χρόνια και, επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. Το Όταν στέρεψε η αντοχή είναι το πρώτο της μυθιστόρημα που εκδίδεται.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τη κυρία Γαληνού για την τιμή που έκανε να μου πει δυο λόγια για την ίδια ως συγγραφέας. Μέσω αυτής της συνέντευξης ήθελα και εγώ να την γνωρίσω λίγο καλύτερα ως αναγνώστρια.

1. Κυρία Γαληνού κατ’ αρχήν να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας. Θα ήθελα να μου πείτε, τι ήταν αυτό που σας ώθησε στην τέχνη της συγγραφής?

Και εγώ σας ευχαριστώ!

Ο λόγος που αποφάσισα κάποια στιγμή να γράψω ένα μυθιστόρημα, ήταν η ανάγκη μου να πω μια ιστορία με περισσότερα λόγια απ’ ότι σε ένα ποίημα ή ένα τραγούδι που έγραφα ως τότε. Με τις πρώτες προσπάθειες, ένιωσα ότι κρατούσα ένα μαγικό κλειδί στα χέρια μου που μπορούσε να μου ανοίξει μεγάλους και όμορφους κόσμους. Είχα τόσα πράγματα να πω μέσα από την λογοτεχνία και συγχρόνως είχα μάθει και την σωστή συνταγή.    

2. Απ’ ότι έχω διαβάσει, έχετε κάνει κάποια μαθήματα δημιουργικής γραφής. Πιστεύετε ότι βοηθούν? Θα συμβουλεύατε κάποιον που κάνει τις πρώτες απόπειρες συγγραφής να παρακολουθήσει τέτοια μαθήματα?

Δεν ξέρω αν θα βοηθούσε τον καθένα. Εμένα πάντως με βοήθησε στα πρώτα μου βήματα. Με έκανε να καταλάβω γρηγορότερα και ευκολότερα την τεχνική και τα μυστικά της συγγραφής, και έτσι έπαψα να αναρωτιέμαι και να βαλτώνω για το ποιο είναι το σωστό ή να ψάχνω να τα ανακαλύψω όλα μόνη μου. Δεν αρκεί μόνο το ταλέντο, κι αυτό το είδα ξεκάθαρα από τα φοιτητικά μου κιόλας χρόνια. Όταν άρχισα να διδάσκομαι ελεύθερο σχέδιο, ένα από τα βασικά μαθήματα στην κατεύθυνση που είχα επιλέξει, είδα ξαφνικά το ταλέντο μου να παίρνει τη σωστή κατεύθυνση και να εξελίσσετε. Μάθαινα τα μυστικά της ζωγραφικής και μου άρεσε πολύ. Έτσι και στη συγγραφή, απ’ την ώρα που ένιωσα ότι ήθελα να ασχοληθώ πιο σοβαρά, αποφάσισα να το μάθω κιόλας. Πλάι στο ταλέντο, μια επιπλέον πληροφόρηση μπορεί να βελτιώσει την κάθε προσπάθεια, μέχρι να αποκτήσεις δική σου πείρα και άποψη. Για παράδειγμα, είναι σαν να προσπαθείς να φτιάξεις ένα γλυκό όμως δεν έχεις καμιά εμπειρία η γνώση. Αν όμως γνωρίζεις έστω μια βασική συνταγή, τότε έχεις περισσότερες πιθανότητες να το πετύχεις απ’ ότι αν το έκανες με όποιο ταλέντο σου και μόνο. Από εκεί κι έπειτα, χρειάζεται επίμονη δουλειά, για να εξελίξεις τις συνταγές σου ώστε να δίνεις όλο και πιο όμορφα γλυκίσματα. Κι αν έχεις πράγματι ταλέντο, τότε θα καταλάβεις γρήγορα πόσο καλός ζαχαροπλάστης μπορείς να γίνεις.  

3. Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε? 

Νομίζω η ανάγκη μου να εκφραστώ μέσα από μια τέχνη ακόμη.

4. Είχατε στο μυαλό σας την επιτυχία, εκείνη τη πρώτη φορά που καθίσατε για να ξεκινήσετε την ιστορία σας?

Όχι. Όταν ξεκίνησα το πρώτο μου μυθιστόρημα δεν το έκανα με σκοπό να το εκδώσω. Περισσότερο το έγραφα για μένα. Μετά μου άρεσε η διαδρομή και το επιχείρησα ξανά και ξανά με άλλες ιστορίες. Μέχρι που μπήκα για καλά στο νόημα και ενθουσιάστηκα. Αισθανόμουν ότι αυτό που είχα γράψει είχε πράγματα να πει και πιθανόν να άρεσε στο κόσμο. Είχα γράψει ήδη τέσσερα βιβλία μέχρι να αποφασίσω να δώσω κάποιο για αξιολόγηση σε εκδοτικό οίκο.

 

5. Πόσο δύσκολο ήταν να σας εμπιστευτεί ένας εκδοτικός οίκος? Αντιμετωπίσατε αρνήσεις στις πρώτες σας προσπάθειες να εκδώσετε το πρώτο βιβλίο?

Η αλήθεια είναι ότι με δέχτηκαν αμέσως, και δεν σας κρύβω, ότι πέρα από χαρά, ένιωσα και πολύ μεγάλη έκπληξη. Ήξερα πως είναι δύσκολο αυτό να συμβεί. Μέσα σε είκοσι μέρες περίπου είχα υπογράψει συμβόλαιο με ένα από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Αθήνας. Όμως λόγο της κρίσης η έκδοση καθυστερούσε, και όταν έκλεισαν δυο άκαρπα χρόνια αποφάσισα να λύσω αυτό το συμβόλαιο χωρίς να έχει εκδοθεί κανένα από τα τρία βιβλία που τους είχα δώσει. Η διαδρομή στη συνέχεια δεν ήταν ούτε απλή ούτε εύκολη. Δέχτηκα αρκετές αρνήσεις και γεύτηκα πολλές απογοητεύσεις, όμως δεν το έβαλα κάτω. Ήξερα ότι αργά ή γρήγορα κάπου θα με δεχόντουσαν. Μου πήρε ακόμη ένα χρόνο μέχρι να υπογράψω νέο συμβόλαιο αυτή τη φορά με τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, που κοντά τους έβγαλα τα τρία πρώτα μου βιβλία. Τώρα βρίσκομαι σε νέα εκδοτική οικογένεια, τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ, και μόλις κυκλοφόρησε το τέταρτο μυθιστόρημά μου, το ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ.   

6. Εκτός από μυθιστορήματα, γράφετε και ποιήματα. Έχετε εκδώσει κάποια?

Δεν έχω εκδώσει προσωπική ποιητική συλλογή, προς το παρόν τουλάχιστον. Έχουν δημοσιευτεί ποιήματά μου σε περιοδικά. Επίσης, στο βιβλίο μου, «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές», υπάρχει ένα δικό μου ποίημα σαν πρόλογος, που έγραψα ειδικά για αυτό το μυθιστόρημα. Για το ίδιο βιβλίο επίσης, έγραψα τους στίχους τριών τραγουδιών, βασισμένους εξ’ ολοκλήρου στη υπόθεση, που με την βοήθεια του τότε εκδότη μου, τα μελοποιήσαμε και τα παρουσιάσαμε ζωντανά στο κοινό στην κεντρική παρουσίαση, αντί να διαβάσουμε αποσπάσματα.

7. Η καθημερινότητά σας πώς είναι? (πάντα σε σχέση με τη συγγραφή) Γράφετε συγκεκριμένες ώρες? Καθημερινά?

Την περίοδο που γράφω ένα μυθιστόρημα δουλεύω καθημερινά και πολλές ώρες. Σχεδόν απ’ το ξημέρωμα ως αργά το βράδυ, ανάλογα με την έμπνευση, και χωρίς υπερβολή, μπορεί να κάνω μέρες να ξεκλειδώσω την πόρτα μου, να κατέβω έστω ως το δρόμο. Η συγγραφή, μοιάζει με ένα είδος ασκητισμού, που όμως, με κάνει να νιώθω πολύ δημιουργική και χαρούμενη. Με ταξιδεύει μαζί με τους ήρωες και μοιάζει σαν να ζω για λίγο τις ζωές τους. Μαγική διαδρομή και αξεπέραστη εμπειρία. Είναι οι ομορφότερες στιγμές ενός βιβλίου. Αυτή η περίοδος διαρκεί συνήθως από τον Ιανουάριο μέχρι Μάρτιο-Απρίλιο. Μετά αρχίζει πάλι το γαϊτανάκι των παρουσιάσεων για την προώθηση του βιβλίου που έχει ήδη εκδοθεί και έτσι στον ελεύθερο χρόνο μου, ή διαβάζω ή κάνω διορθώσεις και βελτιώσεις σε κάποιο από τα μυθιστορήματα που δεν έχω ακόμη εκδώσει. 

8. Η επιλογή του τόπου αυτού σαν τόπος που διαδραματίζεται η ιστορία σας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ανάγκη να τιμήσετε τον τόπο καταγωγής σας ή είναι ένας τόπος που όπως θα μπορούσε να εμπνεύσει ομολογουμένως τον καθένα, ενέπνευσε και εσάς?

Η Μυτιλήνη και ολόκληρη η Λέσβος, είναι ένας πανέμορφος και ευλογημένος τόπος. Δεν είναι τυχαίο ότι από αρχαιοτάτων χρόνων γέννησε και ενέπνευσε πλήθος από ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφους και φιλοσόφους. Απ’ άκρη σ’ άκρη νιώθω να πνέει μια αύρα που με έλκει σαν μαγνήτης και με γεμίζει έμπνευση, σκέψεις, ιδέες, ζωντάνια. Εξάλλου το ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ, δεν είναι το πρώτο μυθιστόρημα που γράφω για την Μυτιλήνη. Υπάρχει και το ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΕ Η ΑΝΤΟΧΗ που κυκλοφόρησε το 2013. Και σε αυτό, ένα μεγάλο μέρος της ιστορίας διαδραματίζεται στη Μυτιλήνη και σε άλλα μέρη της Λέσβου. Μπορεί να μην γεννήθηκα ούτε να μεγάλωσα στο όμορφο αυτό νησί, όμως από την ώρα που δωδεκάχρονο κορίτσι πήγα πρώτη φορά, με κέρδισε αμέσως και με αιχμαλώτισε στη μαγεία του. Από τότε πηγαίνω κάθε χρόνο εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Η Μυτιλήνη είναι ο τόπος μου, και μαζί, μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Δεν θα σταματήσω ποτέ να τριγυρνώ είτε με την φαντασία μου είτε στην πραγματικότητα, και να τη φωτογραφίζω, να σκαρώνω ιστορίες, τραγούδια ή ποιήματα για τα πανέμορφα μέρη της και τους φιλόξενους ανθρώπους της. 

9. Το βιβλίο σας «ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ» αφορά στη ζωή μιας ογδοντάχρονης γυναίκας. Υπάρχουν στοιχεία πραγματικά μέσα σ’ αυτήν ή πρόκειται για μια καθ’ όλα φανταστική ιστορία? 

Η ιστορία στην ουσία είναι φανταστική. Δεν μου αρέσει και πολύ να γραφώ για πραγματικά γεγονότα, γιατί θεωρώ, ότι αν το κάνεις, πρέπει να μην ξεφύγεις πολύ από την αλήθεια. Διαφορετικά, κινδυνεύεις να παραπλανήσεις τον αναγνώστη σου επειδή δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει ποια είναι η αλήθεια και ποιος ο μύθος. Στην πραγματικότητα όμως, όσα περιγράφω, τα δανείζομαι από τη ζωή. Οι περισσότεροι ήρωες θα μπορούσαν να είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, και όσα περνούν, γεγονότα που θα μπορούσαμε να ζήσουμε όλοι μας. Στο ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ, όπως και στα περισσότερα μυθιστορήματά μου, θα συναντήσουμε μικρές ή μεγάλες αλήθειες ανθρώπων που ζουν κάπου γύρω μας ή έζησαν κάποτε, και που στο σύνολό τους φτιάχνουν ένα όμορφο μύθο. Η ογδοντάχρονη Ροζαλία, θα μπορούσε να ζει ακόμη στη παλιά μονοκατοικία της στο κέντρο της Αθήνας, όμως στην πραγματικότητα, έζησε μόνο στην φαντασία μου.  

10.  Έχετε ήδη ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας?

Το επόμενο δεν το έχω ξεκινήσει ακόμη. Από Ιανουάριο θα ξεκινήσω. Προς το παρόν έχω ένα όμορφο αγώνα δρόμου μέχρι τις γιορτές για την προώθηση του ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ που μόλις κυκλοφόρησε.

11. Αν ναι, θα μπορούσατε να μας δώσετε κάποια στοιχεία γι’ αυτό?

Θα μπορούσα ίσως να σας πω, ότι αυτό που θα δώσω στον εκδότη μου σαν την επόμενη δουλειά μου, το έχω ήδη έτοιμο. Για την ακρίβεια ακροβατώ ανάμεσα σε δυο μυθιστορήματα που έχω ήδη ολοκληρώσει, όμως ακόμη δεν έχω αποφασίσει ποιο τελικά θα επιλέξω. Το ένα μιλά για την καταστροφική μέθη που φέρνει ο εγωισμός και η αλαζονεία –κυρίως των ανδρών-, που μπορούν να σε σπρώξουν σε πολύ σοβαρά λάθη, σε ασύμφορες αποφάσεις και παράλληλα να σε κάνουν να βιώσεις βαθιά μοναξιά. Είναι μια δυνατή ιστορία με πολλές ανατροπές που πιστεύω ότι θα κάνει αίσθηση. Το άλλο, πραγματεύεται το λάθος που κάνουμε πολύ συχνά όλοι μας: να νομίζουμε, δίχως όμως να γνωρίζουμε πραγματικά τι έχει συμβεί. Σε αυτό το μυθιστόρημα, όλοι οι ήρωες νομίζουν κάτι διαφορετικό ο ένας για τον άλλον, όμως η αλήθεια καραδοκεί να τους εκπλήξει ανατρέποντας τις ζωές τους και να τους αποδείξει ότι, να νομίζεις δεν αρκεί.

Καλή επιτυχία σε όλα κ. Γαληνού. Ελπίζω να ξαναμιλήσουμε με αφορμή το νέο σας βιβλίο, μόλις αυτό εκδωθεί.

ΚΑΙΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η Καίτη Οικονόμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Έγραψε οχτώ μυθιστορήματα και εργάστηκε πολλά χρόνια ως μεταφράστρια. Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο public για το βιβλίο της "Η καρδιά θυμάται". Ανάμεσα στα βιβλία που μετέφρασε είναι και η σειρά Χάρι Πότερ. Τα βιβλία που έγραψε είναι τα εξής:

• Ο κήπος με τις μουριές, εκδ. Ωκεανίδα, 2006, 
• Το σκουλαρίκι της τύχης, εκδ. Ωκεανίδα, 2007
• Μου το είπε ένας άγγελος, εκδ. Ωκεανίδα, 2008
• Δράκος στο χιόνι, εκδ. Ωκεανίδα, 2009
• Λευκή ορχιδέα, εκδ. Ψυχογιός, 2010
• To φθινόπωρο της μάγισσας, εκδ. Ψυχογιός, 2011
• Έρωτας πόλεμος, εκδ. Ψυχογιός, 2012
• Η καρδιά θυμάται , εκδ. Ψυχογιός, 2012

Η Καίτη Οικονόμου έφυγε τον Ιούνιο του 2014, αφήνοντας όμως ένα μεγάλο συγγραφικό έργο. Όποιος και αν διαβάσει τα βιβλία της μαγεύεται με τον τρόπο γραφής της. Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο έπλεκε τους χαρακτήρες του ενός βιβλίου με τους χαρακτήρες του άλλου, χωρίς ωστόσο να επαναλαμβάνεται. Η αναφορά ήταν τόση όση να ανασύρει από τη μνήμη σου μια παλιότερη ιστορία.  

Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

Ένα βιβλίο που η ιστορία του εκτυλίσσεται σε μια διαφορετική Θεσσαλονίκη. Ένα σημαντικό γεγονός που σημαδεύει τη πόλη. Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικά πιστεύω. Ένας έρωτας απαγορευμένος θα γεννηθεί. Και μετά τί??
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας κρατήσει σε αγωνία μέχρι την τελευταία του σελίδα...

Η Μαρία Προδρόμου γεννήθηκε στη Λεμεσό. Σπούδασε δημοσιογραφία και από το 1994 ασχολείται με το επάγγελμα αρθρογραφώντας σε περιοδικά και εφημερίδες. Σε ηλικία 14 ετών ολοκλήρωσε το πρώτο της βιβλίο, ένα περιπετειώδες μυθιστόρημα, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα στη βιβλιοθήκη της. Εκτός από μυθιστορήματα, έχει ασχοληθεί και με τη συγγραφή σεναρίων καθώς και με τις μεταφράσεις παιδικών βιβλίων και παραμυθιών.

Τη Μαρία Προδρόμου την είχα γνωρίσει μόνο μέσα από τα βιβλία της. Μέχρι τη στιγμή που είχαμε μια μικρή επικοινωνία για να μου δώσει μια συνέντευξη. Θέλω να την ευχαριστήσω και δημόσια για την ευγένειά της και την στήριξή της σ' αυτό μου το βήμα. Εύχομαι και ελπίζω κάποια στιγμή να μου δοθεί η ευκαιρία να την γνωρίσω και από κοντά.
Στη συνέχεια σας παραθέτω την συνέντευξη όπως μου έδωσε τις απαντήσεις η συγγραφέας Μαρία Προδρόμου και της εύχομαι από καρδιάς κάθε ευτυχία και επιτυχία.

 1.    Πότε γράψατε το πρώτο σας ολοκληρωμένο μυθιστόρημα;

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω πολύ γι’ αυτή σας την πρόσκληση. Είναι μεγάλη τιμή και χαρά για μένα. Λοιπόν, το πρώτο ολοκληρωμένο μου μυθιστόρημα το έγραψα στην ηλικία των 14 ετών. Ήταν βασισμένο σε μια περιπετειώδης ιστορία – καθότι επηρεασμένη πολύ εκείνο τον καιρό από τον Ιούλιο Βερν -  είχε τον τίτλο «Το μυστικό της ευτυχίας» και γράφτηκε σε ένα τετράδιο με χοντρό περίβλημα. Σχεδίασα μάλιστα μόνη μου το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο του.  Το εν λόγω βιβλίο βρίσκεται ανέκδοτο στη βιβλιοθήκη μου ως σήμερα.

2.    Τι σημαίνει για εσάς η συγγραφή;

Τα πάντα. Πνοή, ανάσα, μέχρι και ψυχοθεραπεία. Ο λόγος ύπαρξης μου. Δεν θα μπορούσα να ζήσω χωρίς να γράφω. 

3.    Τα θέματα των βιβλίων σας τα αντλείτε από υπαρκτά γεγονότα ή είναι μόνο αποκυήματα της φαντασίας;

Ως επί το πλείστον αποτελούν αποκυήματα της φαντασίας μου. Βιβλία βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα έχω γράψει μόνο δύο ως τώρα (από τα έντεκα μου που έχουν εκδοθεί), το «Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ» και «Το μονοπάτι των ονείρων». Το δεύτερο δυστυχώς έχει εξαντληθεί, προτιμώ όμως να βασίζομαι στη φαντασία μου, εφόσον δεν επηρεάζομαι τόσο πολύ ψυχολογικά και μπορώ να το διαχειριστώ. Το να γράφει κάποιος αληθινές ιστορίες το θεωρώ ιδιαίτερα ψυχοφθόρο. Εμένα τουλάχιστον με επηρεάζει πάρα πολύ. 

4.    Ακολουθείτε κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα όταν γράφετε κάποιο βιβλίο ή γράφετε μόνο όταν έχετε έμπνευση;

Γράφω μόνο όταν έχω έμπνευση. Δεν μπορώ από τη στιγμή που ο οίστρος δεν με έχει επισκεφτεί να αποτυπώσω κάτι στο χαρτί. Όταν, και εφόσον έχω έμπνευση, σηκώνομαι συνήθως πολύ νωρίς το πρωί, γύρω στις πέντε και μέχρι τις επτά, μόλις στο σπίτι επικρατήσει απόλυτη ησυχία, αφήνομαι. Παλιά μπορούσα να γράψω ακόμη κι αν διαλυόταν το σύμπαν γύρω μου, πλέον όμως χρειάζομαι ηρεμία. Να είμαι τελείως μόνη μου.

5.    Πόσο χρόνο σας παίρνει περίπου να τελειώσετε ένα βιβλίο;

Γύρω στον ένα με ενάμιση χρόνο, αν και υπάρχουν και βιβλία μου που ολοκλήρωσα σε ένα μόλις μήνα ή και δύο. Εξαρτάται όμως πάντα κι από την έρευνα που θα χρειαστεί. Το «Τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ» μου πήρε περισσότερο από δύο χρόνια για να το ολοκληρώσω, αφού περιείχε ιστορικά γεγονότα από την Τούρκικη εισβολή του 1974 στην Κύπρο και έπρεπε να διεισδύσω πολύ μέσα σε αυτά για να μην κάνω κάποιο λάθος. Οπότε χρειάστηκαν μερόνυχτα έρευνας. Κάποιο άλλο όμως βιβλίο μου, όπως το «Υπάρχουν στιγμές που κρατάνε για πάντα» το οποίο έχει επίσης εξαντληθεί, μου πήρε μόλις ένα μήνα για να το τελειώσω. Εξαρτάται λοιπόν από πολλά.

6.    Πόσο δύσκολο είναι για μια γυναίκα που έχει δύο παιδιά να ασχολείται με τη συγγραφή, που ομολογουμένως χρειάζεται απόλυτη συγκέντρωση και ησυχία;

Παλιά όταν ήταν μικρά ήταν απίστευτα δύσκολο. Ξυπνούσα στις τρεις θυμάμαι για να γράψω και μέχρι τις έξι είχα σηκωθεί γιατί έπρεπε να ήμουν κοντά τους. Το σχολείο με ευκόλυνε κάπως, όμως και πάλι ήταν δύσκολο. Σήμερα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει, οπότε μπορώ να αφοσιωθώ πιο άνετα στη συγγραφή. Βέβαια, όπως έχω ήδη προαναφέρει, μπορώ μόνο πλέον να γράψω όταν υπάρχει απόλυτη ησυχία στο σπίτι. Και αυτό γιατί παρασύρομαι τόσο πολύ μέσα στην ιστορία που αν κάποιος με διακόψει για κάποιο λόγο -  πέρα από το ότι μπορεί η έμπνευση να με εγκαταλείψει -   ταράζομαι, αλλά σε γενικές γραμμές, ναι. Είναι η πιο εύκολο. 

7.    Αν σας γινόταν μια πολύ ελκυστική πρόταση επαγγελματικής φύσεως, η οποία απαιτούσε την παραμονή σας στην Ελλάδα, αν όχι μόνιμα αλλά για αρκετά μεγάλο διάστημα, θα ήσασταν διατεθειμένη να αφήσετε την Κύπρο;

Μου έχουν γίνει κατά καιρούς κάποιες ελκυστικές προτάσεις και με αρκετά καλά λεφτά, όμως τις απέρριψα. Η μια μάλιστα αφορούσε τη Μάλτα ένα μέρος που αγαπώ έστω κι αν δεν έχω επισκεφτεί ποτέ.  Είναι δύσκολο όμως να φύγω από το νησί  και να μείνω πολύ καιρό μακριά από την οικογένεια μου. Τώρα αν ήταν εφικτό να τους έπαιρνα μαζί μου ίσως να το έκανα, αλλά χωρίς αυτούς, θα ήταν σαν να τους εγκατέλειπα. Ευτυχώς όσον αφορά τη συγγραφή δεν τίθεται πλέον κανένα θέμα. Υπάρχει η τεχνολογία (διαδίκτυο, φέισμπουκ) και τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί αρκετά.

8.    Όταν ξεκινάτε να γράφετε ένα βιβλίο, έχετε στο μυαλό σας όλη τη πλοκή μέχρι το τέλος ή γράφοντας σχηματίζεται το βιβλίο;

Όταν ξεκινώ να γράφω έχω στο μυαλό μου ένα απλό σκελετό. Τη βάση της ιστορίας, την κύρια ιδέα δηλαδή, τους κεντρικούς ήρωες και την πλοκή ως ένα σημείο. Δεν γνωρίζω όμως ποτέ τί θα γίνει στο τέλος. Εξάλλου από κάποια φάση και μετά οι ήρωες με παρασύρουν. Και αντί να διαχειρίζομαι εγώ τις ζωές τους τις διαχειρίζονται οι ίδιοι. Το γεγονός αυτό κάποτε με εκνευρίζει – είναι δύσκολο να παίρνουν τα ηνία στα χέρια τους και να κάνουν του κεφαλιού τους – αλλά στο τέλος μαγεύομαι τόσο πολύ που ακόμη και μήνες μετά, όταν πια θα έχω ολοκληρώσει το βιβλίο, μου είναι αδύνατο να τους αποβάλω από το μυαλό και τη σκέψη μου.

9.    Και τέλος, το θέμα του επόμενου βιβλίου σας το έχετε βρει; Και αν ναι, μπορείτε να μας δώσετε κάποια στοιχεία γι’ αυτό;

Ναι. Έχω βρει το θέμα του επόμενου βιβλίου μου είναι όμως πολύ νωρίς να πω οτιδήποτε. Εξάλλου έχω ήδη τρία έτοιμα στα συρτάρια μου που περιμένουν την έκδοση τους. Το ένα είναι ένα αστυνομικό θρίλερ που πρόκειται να εκδοθεί σύντομα – η πρώτη απόπειρα μου σε αυτό το είδος και πραγματικά ανυπομονώ – το δεύτερο  είναι ιστορικό – αισθηματικό και το τρίτο αστυνομικό αισθηματικό, οπότε δεν νομίζω πως χρειάζεται να αναφέρω οτιδήποτε γι’ αυτό που γράφω τώρα. Μπορώ όμως να πω πως είναι τελείως διαφορετικό από τα άλλα,

εφόσον πρόκειται για καθαρά κοινωνικό μυθιστόρημα που πιστεύω θα συγκλονίσει. Και πάλι σας ευχαριστώ και σας εύχομαι κάθε επιτυχία σε ό,τι κάνετε από καρδιάς. 

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ "ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ ΛΕΞΕΙΣ" ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η δεύτερη, με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος». 
Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα «Σύννεφα».
Με τη λογοτεχνία καταπιάνεται αρκετά χρόνια, κι επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής. 
Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο Η πόλη φοβάται με το διήγημα «…για ένα τσιγάρο!» (2013).
Κυκλοφορούν ακόμη τα μυθιστορήματά της: Όταν στέρεψε η αντοχή (2013), Πέρα από τις κόκκινες γραμμές (2014), Ακόμη θυμάμαι (2015).

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: 
eleni8047@gmail.com 
facebook: Ελένη Γαληνού-Eleni Galinou
Η Ελένη Γαληνού παρουσιάζει το βιβλίο της "Όσα δεν έγιναν λέξεις" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.

28 Νοεμβρίου 2016 | Public Θεσσαλονίκης (Στοά Χιρς)

Αθήνα 2016. Η Ροζαλία, μια ογδοντάχρονη γυναίκα, ζει μόνη σε μια παλιά μονοκατοικία στην Αθήνα. Ένα πρωί ανακαλύπτει στη ράχη της βιβλιοθήκης της ένα ξεφτισμένο ημερολόγιο. Από τον γραφικό χαρακτήρα αντιλαμβάνεται πως είναι δικό της, όμως αδυνατεί να θυμηθεί την ύπαρξή του. Καθώς το ξεφυλλίζει, εκπλήσσεται δυσάρεστα. Οι σκισμένες σελίδες, οι μουτζούρες και οι βίαια κομμένες φωτογραφίες δεν αρμόζουν στον ευγενικό της χαρακτήρα. Σε κάποια σελίδα συναντάει μια ζωγραφιά που της κινεί περισσότερο το ενδιαφέρον από τον περίεργο τρόπο που είναι κομμένη. Πασχίζει να βρει απάντηση, όμως παράλληλα νιώθει πως αυτή η λήθη την προστατεύει από κάτι σκοτεινό και απειλητικό.
Το βράδυ, καθώς πηγαίνει να κοιμηθεί κρατώντας το ημερολόγιο, ένα χαρτάκι θα γλιστρήσει από μέσα, όμως εκείνη δεν θα το δει. Είναι το κομμάτι που έλειπε από τη ζωγραφιά που τόσο την είχε προβληματίσει.
Το σκουριασμένο γρανάζι της μνήμης θα αρχίσει πάλι να γυρνάει και να φέρνει στο φως συγκλονιστικά γεγονότα, ανατρεπτικές αλήθειες, έρωτα, προδοσία, παιχνίδια της μοίρας και του μυαλού, που συντάραξαν τη ζωή της. 
Ένα σκισμένο ημερολόγιο, μια παλιά ζωγραφιά και οι χτύποι ενός ρολογιού θα ενώσουν και τα τελευταία κομμάτια της ιστορίας της και με τον τρόπο τους θα αποκαλύψουν Όσα δεν έγιναν λέξεις. 

ΠΡΩΤΟΣ ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ “ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ”
 

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ

Η Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου του Παλέρμο Ιταλίας (Τομέας Ανθρωπιστικών Σπουδών), από κοινού με την Ελληνική Κοινότητα Σικελίας “Τρινακρία” και με τον Εκδοτικό Οίκο “Nostos - Edizioni La Zisa” προκηρύσσει τoν Πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος “Γιώργος Σεφέρης”.
Σκοπός του Διαγωνισμού είναι η προώθηση και η διάδοση της Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας στην Ιταλία και, παράλληλα, η προώθηση και η διάδοση της Σύγχρονης Ιταλικής Λογοτεχνίας στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
Εκτός Διαγωνισμού, και κατ’επιλογήν της Οργανωτικής Επιτροπής, θα απονεμηθεί Τιμητικό Βραβείο σε μια εξέχουσα προσωπικότητα των Ελληνικών Γραμμάτων για το σύνολο του έργου της. Ο τιμώμενος συγγραφέας θα είναι ο Κύπριος ποιητής Κυριάκος Χαραλαμπίδης.
Ο Διαγωνισμός διαρθρώνεται σε τέσσερα διαφορετικά τμήματα και συγκεκριμένα ως εξής:
1 Ποίηση στην Ελληνική γλώσσα
2 Διήγημα στην Ελληνική γλώσσα
3 Ποίηση στην Ιταλική γλώσσα
4 Διήγημα στην Ιταλική γλώσσα

Μπορούν να λάβουν μέρος στο Διαγωνισμό, για ένα και μόνο τμήμα και με ένα και μόνο κείμενο, δόκιμοι συγγραφείς με ήδη αναγνωρισμένο έργο και πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς με μητρική γλώσσα, αντίστοιχα, την Ελληνική ή την Ιταλική. Τα ποιήματα δεν πρέπει να ξεπεράσουν τους 50 στίχους, τα δε διηγήματα δεν πρέπει να ξεπεράσουν τις 10 χιλιάδες γράμματα. Όλα τα κείμενα ανεξαιρέτως πρέπει να είναι ανέκδοτα.
Τα τρία κείμενα κάθε Τμήματος που θα επιλεγούν από τις σχετικές Επιτροπές θα δημοσιετούν στο πρωτότυπο και σε Ιταλική ή, αντίστροφα, Ελληνική μετάφραση σε ένα ειδικό τόμο του Εκδοτικού Οίκου “Nostos - Edizioni La Zisa”.
Η επιλογή των κειμένων θα γίνει από δυο διαφορετικές πενταμελείς Επιτροπές.

Η Επιτροπή για τα κείμενα στην Ελληνική γλώσσα αποτελείται από τους:
- Vincenzo Rotolo, Επίτιμος Καθ. Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο του Παλέρμο
- Anna Zimbone, Τακτ. Καθ. Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο της Catania
- Ines Di Salvo, Τακτ.Καθ. Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο του Παλέρμο
- Παντελής Βουτουρής, Τακτ. Καθ. Νεοελληνικής Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο της Κύπρου
- Κώστας Χατζηαντωνίου, δοκιμιογράφος και συγγραφέας

Η Επιτροπή για τα κείμενα στην Ιταλική γλώσσα αποτελείται από τους:
- Domenica Perrone, Επικ. Καθ. Ιταλικής Σύγχρονης Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο του Παλέρμο
- Donatella La Monaca, Επικ. Καθ. Ιταλικής Σύγχρονης Λογοτεχνίας – Πανεπιστήμιο του Παλέρμο
- Alexandra Zambà, ποιήτρια και Πρόεδρος του Συνδέσμου Κυπρίων στην Ιταλία “NIMA”
- Aldo Gerbino, ποιητής και δοκιμιογράφος
- Rino Messina, δοκιμιογράφος.

Τα κείμενα θα πρέπει να σταλούν ταχυδρομικώς εντός της 31ης Ιανουαρίου 2017 στην εξής διεύθυνση:

Cattedra di Lingua e Letteratura Neogreca
Dipartimento di Scienze Umanistiche
Università degli Studi di Palermo
Viale delle Scienze – Edificio 12
90128 PALERMO (Italy)

Στο φάκελο, αντί του ονόματος του αποστολέα, θα πρέπει να σημειωθεί ένα ψευδώνυμο. Μέσα θα πρέπει να εσωκλειστεί ένας μικρότερος, σφραγισμένος φάκελος που να εμπεριέχει τα εξής στοιχεία:

1. Ονοματεπώνυμο
2. Διεύθυνση κατοικίας
3. Σταθερό Τηλέφωνο
4. Κινητό τηλέφωνο
5. Mail
6. Δήλωση του συγγραφέα που το έργο που προορίζεται να λάβει μέρος στο Διαγωνισμό είναι ανέκδοτο

Εντός της 30ης Απριλίου, όσοι θα λάβουν μέρος στο Διαγωνισμό θα πληροφορηθούν για τα αποτελέσματα μέσω mail.

Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν επίσης στα εξής website:
- www.unipa.it/dipartimenti/dipartimentoscienzeumanistiche  www.comunitagrecasicilia.it/  http://www.edizionilazisa.blogspot.it/

Η Τελετή Βράβευσης θα λάβει χώρο στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο τις 20 Μαΐου 2017, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την “Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας και του Ελληνικού Πολιτισμού”. Θα μας τιμήσει με την παρουσία του ο Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, Καθ. Ιωάννης Καζάζης.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορεί να απευθυνθεί κανείς στο mail: premioseferis@gmail.com

Η ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Καθ. Ines Di Salvo, Έδρα Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας
Καθ. Χαράλαμπος Τσολάκης, Πρόεδρος της Ελληνικής Kοινότητας Σικελίας “Τρινακρία”
Δρ. Davide Romano, Εκδοτικός Οίκος “Nόστος - Edizioni La Zisa”

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ
της Πρεσβείας της Ελλάδας στη Ρώμη
της Πρεσβείας της Κυπριακής Δημοκρατίας στη Ρώμη

ΟΥΡΑΝΟΕΣΣΑ

                                                                                                                                                                           Ουρανόεσσα... Ένα βιβλίο που ξεκίνησε το ταξίδι του τον Μάιο και συνεχίζει να προσελκύει αναγνώστες καθημερινά.
Σήμερα το απόγευμα στις 07:30 ο Κώστας Κρομμύδας θα βρίσκεται στο βιβλιοπωλείο "ΒΙΒΛΙΟΦΟΡΟΣ" για την παρουσίαση των βιβλιων του.
Καλή επιτυχία

(Παραμύθι) Οι νάνοι στη χώρα των γιγάντων

ΛΕΝΑ ΔΕΜΕΡΤΖΗ

ΟΙ ΝΑΝΟΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ

«Σ’ ένα κόσμο μακρινό

που τα πάντα είναι αλλιώς

ζούσαν κάποτε που λες

δύο άγνωστες φυλές

Την ιστορία που θα πω

μου την είπαν κάνα δυο

τάχα λεν πως είναι ψέμα

μα εγώ την λέω σε σένα

            Κάπου εκεί που τελειώνει η γη, σ’ ένα μέρος μακρινό, υπήρχαν δύο διαφορετικές χώρες. Στη μία χώρα ζούσαν οι γίγαντες και στην άλλοι οι νάνοι. Παρ’ όλο που ήταν πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους σε μέγεθος, ζούσαν πολύ αγαπημένοι και βοηθούσαν ο ένας τον άλλον

            Στη χώρα των γιγάντων όλα ήταν τεράστια, αφού και οι ίδιοι ήταν τεράστιοι. Ο κάθε γίγαντας ήταν πανύψηλος και είχε τεράστια χέρια και τεράστια πόδια. Όμως ήταν πολύ χαριτωμένοι. Αν και φαίνονταν τρομακτικοί, δεν ήταν καθόλου. Η χώρα που ζούσαν ήταν πολύ όμορφη. Τα σπίτια τους ήταν βαμμένα σε διάφορα χρώματα. Άλλος γίγαντας είχε το μπλε σπίτι, άλλος το κόκκινο, άλλος το κίτρινο, μα το πιο ωραίο σπίτι το είχε ο αρχηγός των γιγάντων, που το σπίτι του ήταν βαμμένο με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Το μόνο λυπηρό ήταν ότι στη χώρα των γιγάντων δεν υπήρχαν λουλούδια Υπήρχαν μόνο δέντρα. Γιατί τα λουλούδια είναι πολύ μικρά και όταν φύτρωνε κανένα, οι γίγαντες δεν το έβλεπαν και το πατούσαν με τα τεράστια πόδια τους και αυτό μαραινόταν. Ενώ τα δέντρα ήταν πολύ ψηλά και έτσι δεν κινδύνευαν από τους μεγαλόσωμους αλλά πολύ καλούς γίγαντες.

            Από την άλλη μεριά, στη χώρα των νάνων, υπήρχαν πολλά λουλούδια Και πολλές φορές τα λουλούδια ήταν στο ίδιο ύψος με τους νάνους. Γιατί στη χώρα των νάνων όλα ήταν μικροσκοπικά. Τα σπιτάκια ήταν όλα φτιαγμένα από ζάχαρη και μύριζε παντού κανέλα και βανίλια Το μόνο πρόβλημα που είχαν οι νάνοι ήταν ότι όταν είχε πολύ ήλιο, τότε έλιωναν τα ζαχαρόσπιτα τους και δημιουργούνταν ο φημισμένος ποταμός με το ζαχαρόνερο. Και αυτό συνέβαινε μια φορά το χρόνο, το νανοκαλόκαιρο. Γιατί σ’ αυτό το μέρος, καλοκαίρι υπήρχε μόνο για μια μέρα του χρόνου. Όμως τους νάνους δεν τους πείραζε αθόλου που έλιωναν τα σπιτάκια τους. Αντίθετα, αυτό τους βοηθούσε κιόλας, γιατί μ’ αυτό τον τρόπο γέμιζε ζαχαρόνερο ο ποταμός τους αι είχαν για όλο το χρόνο αυτό το τόσο δυναμωτικό υγρό. Γιατί το ζαχαρόνερο ήταν πολύτιμο για τους νάνους. Ήταν αυτό που τους έδινε ενέργεια για να δουλεύουν όλη μέρα, τους έδινε δύναμη για να σηκώνουν βαριά αντικείμενα και ήταν και το φάρμακό τους όταν πάθαιναν κάποιο κρυολόγημα.

            Όμως εκείνη τη χρονιά το καλοκαίρι κράτησε δύο μέρες. Οι νάνοι, νομίζοντας ότι θα διαρκέσει μόνο μία μέρα, όταν νύχτωσε άρχισαν να χτίζουν τα καινούργια τους σπιτάκια. Κάθε χρόνο οι γίγαντες ήταν οι πολύτιμοι βοηθοί τους. Έχτιζαν όλη νύχτα οι νάνοι χαμηλά και το πρωί έρχονταν οι γίγαντες και έφτιαχναν τη σκεπή. Όμως εκείνο το πρωί, μόλις τελείωσαν οι νάνοι να χτίζουν τους γύρω-γύρω τοίχους και έφτασαν οι γίγαντες, βγήκε πάλι ο ήλιος πιο δυνατός και πιο φωτεινός από τη προηγούμενη μέρα και άρχισαν να λιώνουν ξανά οι τοίχοι.

            Τότε, ο αρχηγός των νάνων, ο Σάμο, κάλεσε όλους τους νάνους και τους γίγαντες που είχαν έρθει για να βοηθήσουν, στην αυλή του νανοσχολείου. Μεγάλη αναστάτωση επικρατούσε στο πλήθος και όλοι σιγομουρμούριζαν, μη ξέροντας τι θα γίνει στο μέλλον. Το μόνο σίγουρο ήταν ότι θα έμεναν ακόμα ένα βράδυ χωρίς σπίτια και ίσως και περισσότερα.

            «Αγαπημένοι μου νάνοι και γίγαντες, μεγάλη η συμφορά που μας βρήκε σήμερα. Όπως φαίνεται το καλοκαίρι θα κρατήσει και δεύτερη μέρα και δεν ξέρουμε αν θα κρατήσει και τρίτη. Αυτή είναι μια μεγάλη καταστροφή για τα σπίτια μας»

            Όλοι οι νάνοι φώναζαν και συμφωνούσαν με τον αρχηγό τους ότι πρόκειται για μεγάλη συμφορά.

            «Αρχηγέ των νάνων, έχω να σου προτείνω κάτι αν θέλεις να μ’ ακούσεις…» πετάχτηκε ένας βροντόφωνος γίγαντας.

            «Μα φυσικά ευγενικέ γίγαντα. Τι είναι αυτό που θέλεις να μου πεις;»

            «Συμφωνώ ότι αυτή είναι μεγάλη συμφορά για σας και δεν ξέρουμε αν θα τελειώσει σήμερα. Αν κι εσύ συμφωνείς μ’ αυτό, προτείνω να έρθετε όλοι στη χώρα των γιγάντων και να σας φιλοξενήσουμε μέχρι να περάσει το καλοκαίρι. Είμαι σίγουρος ότι και οι υπόλοιποι δεν θα έχουν αντίρρηση μ’ αυτό»

            «Ω! Μα είναι πολύ ευγενικό αυτό καλέ μου γίγαντα. Όμως δεν μπορώ να αποφασίσω μόνος μου για κάτι τέτοιο. Πρέπει να ρωτήσω όλους τους νάνους»

            Ο αρχηγός των νάνων γύρισε, κοίταξε το συγκεντρωμένο πλήθος και τους ρώτησε:

            «Τι λέτε νάνοι γι’ αυτή τη πρόταση; Συμφωνείτε να πάμε όλοι μαζί στο χωριό των γιγάντων μέχρι να περάσει η καλοκαιρία και να μπορέσουμε να φτιάξουμε τα σπίτια μας;»

            Φωνές και χειροκροτήματα ακούστηκαν από παντού. Οι νάνοι ήταν πολύ στενοχωρημένοι που δεν θα είχαν ακόμα μια μέρα σπίτι και χάρηκαν πολύ όταν τους πρότεινε ο γίγαντας να μείνουν στη χώρα τους. Τουλάχιστον θα είχαν ένα κρεβάτι να κοιμηθούν, έστω και τεράστιο, και κάτι για να φάνε.

            Η απόσταση από τη μια χώρα στην άλλη δεν ήταν μεγάλη για τους γίγαντες που είχαν μεγάλα πόδια και έκαναν τεράστια βήματα, αλλά για τους νάνους φαινόταν πολύ μακριά. Έτσι οι γίγαντες, έβαλαν στο έδαφος τα χέρια τους και οι νάνοι ανέβηκαν στις παλάμες τους. Τους σήκωσαν τόσο ψηλά που από κει πάνω μπορούσαν να δουν μέχρι την άλλη μεριά της γης. Εκεί, που ποτέ μέχρι τώρα δεν είχαν δει τι υπάρχει.

            Όταν έφτασαν μετά από λίγη ώρα στη χώρα των γιγάντων, αποφάσισαν ότι κάθε οικογένεια γιγάντων θα φιλοξενούσε μια οικογένεια νάνων. Έτσι όλοι θα είχαν που να κοιμηθούν και δεν θα γίνονταν βάρος σε λίγους. Όλοι είχαν καλή διάθεση. Οι γίγαντες είχαν καταφέρει να διώξουν τη στενοχώρια των νάνων με αστεία. Ούτως ή άλλως, τους είχαν υποσχεθεί ότι θα τους βοηθήσουν να χτίσουν τα σπίτια τους γρήγορα, μόλις περάσει η καλοκαιρία.

            «Ευτυχώς που δεν χρειάστηκε να σας φιλοξενήσουμε εμείς στα σπίτια μας» αστειεύονταν συνέχεια οι νάνοι, «δεν θα χωρούσε ούτε το δάχτυλο του ποδιού σας μέσα»

            Τα σπίτια των γιγάντων ήταν τόσο τεράστια, που για να μπουν οι νάνοι μέσα σ’ αυτά αρκούσε μόνο μια χαραμάδα. Και όσο για τις καρέκλες τους, χωρούσε όλη η οικογένεια των νάνων σε μία μόνο καρέκλα γίγαντα.

            Οι νάνοι ήταν όμως πολύ προσεκτικοί όταν κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους γίγαντες. Φοβούνταν μήπως κατά λάθος βρίσκονταν κάτω από καμιά πατούσα και μετά δεν θα μπορούσαν να ξεχωρίσουν το κεφάλι τους από το πόδι τους.

            Ο Σάμο, ο αρχηγός των νάνων, φιλοξενούνταν στο σπίτι του αρχηγού των γιγάντων. Ήταν ο πιο μεγάλος και ο πιο σοφός απ’ όλους τους νάνους, γι’ αυτό ήθελαν να τον τιμήσουν όπως έπρεπε.

            Το ίδιο βράδυ διοργάνωσαν μια μεγάλη γιορτή προς τιμήν τους. Ήθελαν να κάνουν τους νάνους να περάσουν καλά, αλλά αυτοί οι μικροσκοπικοί και καλοσυνάτοι νάνοι αντιμετώπισαν κάποια προβλήματα που τα ξεπέρασαν με πολύ χιούμορ.

            Κατ’ αρχήν τα φαγητά τους ήταν τόσο τεράστια, που ενώ ένας γίγαντας χρειαζόταν δύο και τρία εδέσματα για να χορτάσει, ένας νάνος χόρταινε με ένα και μόνο ψιχουλάκι. Αδυνατούσαν να καθίσουν στα τεράστια τραπέζια, τα γεμάτα με φαγητό, μαζί με τους γίγαντες γιατί πολύ απλά δεν τα έφταναν.

            Το άλλο πρόβλημα που είχαν ήταν η μουσική. Οι γίγαντες, για να περάσουν όλοι καλά, είχαν και μουσικά όργανα μαζί τους. Όμως τα όργανα ήταν τόσο μεγάλα που ο ήχος που έβγαζαν ήταν εκκωφαντικός. Πώς λοιπόν να αντέξουν τα μικρά αυτάκια των νάνων όλη αυτή τη μουσική;

            Χώρια από αυτό, δεν μπορούσαν να χορέψουν μαζί με τους γίγαντες, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να τους πατήσουν άθελα τους, καθώς χόρευαν όλοι μαζί στον κύκλο.

            Όμως όλα αυτά τα προβλήματα δεν τους εμπόδισαν να περάσουν καλά αυτή τη πρώτη μέρα της φιλοξενίας τους.

            Κι όμως, αυτή η φιλοξενία διήρκησε μόνο μια μέρα και μια νύχτα. Το επόμενο πρωί, όταν ξύπνησαν οι νάνοι και οι γίγαντες, είδαν ότι η καλοκαιρία είχε περάσει πια και ότι μπορούσαν να γυρίσουν πίσω στη χώρα τους για να φτιάξουν τα σπίτια τους.

            Οι γίγαντες κράτησαν την υπόσχεσή τους και πήγαν όλοι μαζί στη χώρα των νάνων. Υπήρχε τόσο καλή συνεργασία μεταξύ τους, που μέχρι το μεσημέρι είχαν καταφέρει να χτίσουν τα σπίτια όλων των νάνων. Ο αρχηγός των νάνων ανέλαβε να ευχαριστήσει όλους τους γίγαντες και να υποσχεθεί ότι όποτε χρειαστούν κι εκείνοι βοήθεια, θα είναι οι πρώτοι που θα τους βοηθήσουν.

            Τι κι αν είναι τόσο διαφορετικοί; Αν έχεις καλή καρδιά και καλή διάθεση, όλα μπορείς να τα καταφέρεις. Και τώρα κοίτα κι εσύ γύρω σου. Ίσως υπάρχει κάποιος διαφορετικός από σένα που χρειάζεται τη βοήθειά σου. Αν οι γίγαντες κατάφεραν να βοηθήσουν τους νάνους, τότε σίγουρα μπορείς να το κάνεις κι εσύ.

ΤΕΛΟΣ