Σήμερα φιλοξενούμε και ανακρίνουμε τη συγγραφέα Μαρία Δαμιανάκου!
1. Μαρία μου θα σε μεταφέρω λίγο στο παρελθόν. Πότε ήταν η πρώτη φορά που ολοκλήρωσες ένα βιβλίο;
Καλησπέρα, Λένα μου. Καταρχάς θέλω να σε ευχαριστήσω που με κάλεσες να έρθω στο όμορφο blog σου και να παρουσιάσω ένα μέρος του δικού μου μικρόκοσμου.
Λοιπόν… Η πρώτη φορά που ολοκλήρωσα ένα βιβλίο - κι όχι η πρώτη φορά που ξεκίνησα να γράφω γιατί τότε θα πάμε πολύ πίσω - ήταν στις αρχές του 2000. Η πρώτη μου απόπειρα έχει να κάνει με ένα κοινωνικό - αισθηματικό θέμα. Είναι ένα ανέκδοτο βιβλίο. Ναι μεν έγραψα τη λέξη «Τέλος» στην τελευταία του σελίδα, αλλά δεν το έστειλα ποτέ σε εκδοτικό. Δεν το θεώρησα ώριμο για να εκδοθεί. Κάποια στιγμή στο μέλλον ίσως έρθει η δικιά του στιγμή για να παρουσιαστεί στον κόσμο. Προς το παρόν, είναι φυλαγμένο μέσα στο συρτάρι...
2. Το πρώτο σου βιβλίο είναι «Ίσκιος στον καθρέφτη». Ποια ήταν η αφορμή για να το γράψεις;
Το βιβλίο μου «Ίσκιος στον καθρέφτη» βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Αφορά την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που έζησε το 1950 σε ένα προάστιο της Αθήνας. Η αφορμή για να το γράψω ήταν τα σκοτεινά στοιχεία αυτής της οικογένειας. Όταν μου αφηγήθηκαν την ιστορία της είπα πως αυτό πρέπει να γίνει βιβλίο. Η δολοφονία ενός μέλους, οι μυστηριώδεις εξαφανίσεις των νεότερων και το πώς εξελίσσεται η ιστορία μετά από αυτά τα τραγικά γεγονότα είναι όλα αυτά τα στοιχεία που μου τριβέλιζαν το μυαλό και με παρακινούσαν να παντρέψω την αληθινή ιστορία με τη μυθοπλασία και να γράψω αυτό το μυθιστόρημα.
3. Στη συνέχεια εκδόθηκαν κι αλλά βιβλία σου από τις εκδόσεις Bookstars και τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Τι σημαίνει για σένα η έκδοση ενός βιβλίου; Το γεγονός ότι φεύγει πια από τα χέρια του δημιουργού και πάει στην κρίση των αναγνωστών;
Όταν ένας συγγραφέας παίρνει την απόφαση να προχωρήσει στην έκδοση ενός βιβλίου του, αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμος να το μοιραστεί με τον κόσμο. Κοινοποιεί τις σκέψεις του, τα συναισθήματά του και μέσα απ’ αυτά συστήνει τον εαυτό του στο αναγνωστικό κοινό. Ο συγγραφέας είναι ο δημιουργός των ηρώων μιας ιστορίας. Οι ήρωες αυτοί γεννιούνται μέσα στο μυαλό του και ωριμάζουν μαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής της εκάστοτε ιστορίας. Μόλις οι ήρωες ολοκληρώσουν, μέσα από την πένα του συγγραφέα, την ιστορία τους τότε είναι έτοιμοι να ταξιδέψουν και να φτάσουν στα χέρια των αναγνωστών. Οι ιστορίες είναι για να μοιράζονται. Άλλες είναι αποδεκτές από το αναγνωστικό κοινό κι άλλες όχι. Το κάθε βιβλίο βρίσκει το δικό του κοινό.
4. «Κράτος δικαίου… η αποκάλυψη» αινιγματικός τίτλος. Τι πραγματεύεται αυτό το βιβλίο;
Το «Κράτος Δικαίου… η αποκάλυψη» είναι ένα σκληρό βιβλίο. Παρουσιάζει ένα κράτος στο οποίο δεν υπάρχουν φυλακές και κάθε έγκλημα τιμωρείται δημόσια στην Πλατεία των Μαρτυρίων από μια ομάδα, τους Τιμωρούς. Η τιμωρία στον κάθε εγκληματία είναι το ίδιο του το έγκλημα. Από θύτης, δηλαδή, μετατρέπεται σε θύμα του ίδιου του εγκλήματος. Θεωρώ πως ο κυνισμός και η ωμότητα του συγκεκριμένου βιβλίου θέτουν σε προβληματισμό τον αναγνώστη. Τι είναι δίκαιο και τι όχι. Μειώνει, άραγε, ο νόμος «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» που ακολουθούν οι πολίτες σε αυτό το μικρό κράτος την εγκληματικότητα ή την ενισχύει; Γεννιούνται πολλά ερωτήματα στη συγκεκριμένη ιστορία όπου καλείται ο αναγνώστης να τα ανακαλύψει.
5. Έχω την εντύπωση πως το βιβλίο σου «Μου ανήκεις» ξεφεύγει από το είδος που γράφεις συνήθως. Είναι εύκολο για σένα να δουλεύεις πάνω σε διαφορετικά είδη;
Είναι αλήθεια αυτό. Το «Μου ανήκεις» είναι ένα κοινωνικό – ιστορικό μυθιστόρημα. Δεν του λείπει όμως κι εκείνου το στοιχείο μυστηρίου, το οποίο γεννήθηκε κατά την εξέλιξη της ιστορίας. Ωστόσο, θεωρώ πως όλα τα βιβλία μου διαφέρουν μεταξύ τους. Ναι μεν έχουν ένα δύο κοινά χαρακτηριστικά, όπως το μυστήριο ή το στοιχείο του ψυχολογικού θρίλερ, αλλά έχει το καθένα τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Όλα είναι κατά βάση κοινωνικά αλλά το καθένα έχει ένα δικό του χαρακτηριστικό. Το «Ίσκιος στον καθρέφτη» περιέχει το στοιχείο του ψυχολογικού θρίλερ. «Το πράσινο χαρτάκι» το μυστήριο. Το «Κράτος Δικαίου… η αποκάλυψη» το κοινωνικό. Το «Μου ανήκεις» ιστορικό. Και τέλος, το «Μην είσαι περίεργος!» που έχει στοιχεία φαντασίας. Το επόμενο που έρχεται έχει δυστοπικό χαρακτήρα κι αυτό που γράφω αυτήν την εποχή είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Έχει μια ενδοσκοπική ματιά. Είναι καθαρά κοινωνικό.
Όπως φαίνεται, λοιπόν, η κάθε υπόθεση βγαίνει διαφορετική από μόνη της. Δεν το επιδιώκω. Τουλάχιστον, συνειδητά. Έτσι μου βγαίνει ανάλογα με τη φύση της κάθε ιστορίας. Όπως έχω πει άλλωστε ποτέ δεν γνωρίζω εξ αρχής την πορεία και την εξέλιξη κάθε ιστορίας. Ούτε φυσικά και το τέλος της. Έχω μια κεντρική ιδέα και από την στιγμή που θα την ξεκινήσω τα ηνία τα παίρνουν οι ήρωες. Εκείνοι γράφουν την ιστορία. Το χέρι μου είναι απλά ο οδηγός τους. Γι’ αυτό κι αισθάνομαι σαν αναγνώστης κατά τη διάρκεια της συγγραφής. Δεν γνωρίζω τι θα ακολουθήσει στην επόμενη σελίδα.
6. Το τελευταίο σου βιβλίο «Μην είσαι περίεργος» εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Έχω την εντύπωση πως σ’ αυτό το βιβλίο είσαι πιο ώριμη συγγραφικά. Το νιώθεις κι εσύ;
Ναι, η αλήθεια είναι πως το νιώθω κάθε φορά που γράφω ένα νέο βιβλίο. Είναι η φυσική εξέλιξη ενός συγγραφέα, πιστεύω. Όπως ωριμάζει κι εκείνος με τα χρόνια, ωριμάζει και το μυαλό του, η «ματιά» του, οι πεποιθήσεις του. Σαφώς λοιπόν είναι λογικό να επηρεαστεί και η γραφή του από όλες αυτές τις αλλαγές. Πέρα όμως από τον παράγοντα χρόνο, όπως εξελίσσεται ο κόσμος έτσι εξελίσσεται και το μυαλό ενός συγγραφέα.
7. Λένε πως οι συγγραφείς είναι ματαιόδοξοι. Τι πιστεύεις;
Ματαιοδοξία… Ματαιοδοξία σημαίνει η επιδίωξη ενός ανθρώπου να προβάλει ασήμαντα πράγματα και μέσα από αυτά να κερδίσει τη λάμψη της δόξας και την προσοχή προφανώς.
Άρα, λοιπόν, έχουμε δύο στοιχεία. Την κενότητα και τη λάμψη. Όταν ένας άνθρωπος πιστεύει πως το ασήμαντο είναι σπουδαίο, τότε υπάρχει πρόβλημα. Αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους. Στις κατηγορίες όμως όπου υπάρχει η προβολή, όπως στον κόσμο των συγγραφέων, θέλει μεγαλύτερη προσοχή. Γιατί αν υπάρχει έστω ένα ψήγμα ματαιοδοξίας μέσα σε έναν, στην περίπτωσή μας συγγραφέα, αυτό μπορεί να τον καταστρέψει.
Καλό είναι να είμαστε όλοι οι συγγραφείς προσγειωμένοι και να μη θεωρούμε πως έχουμε γράψει το best seller, αλλά να παλεύουμε να κατακτήσουμε τη θέση αυτή κάθε φορά που γράφουμε ένα νέο βιβλίο. Να κυνηγάμε την τελειότητα αλλά ποτέ να μη θεωρούμε ότι την έχουμε φτάσει. Αν ένας άνθρωπος προχωρά στη ζωή του με αυτό το σκεπτικό, τότε πιστεύω πως απέχει κατά πολύ από τη ματαιοδοξία.
Τέλος, θα ήθελα να σου κάνω πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα την Μαρία…
1)Τι είναι για σένα η συγγραφή;
Θα έλεγα την τετριμμένη λέξη που λένε οι περισσότεροι συγγραφείς και δεν είναι άλλη από την «ψυχοθεραπεία». Όμως για μένα είναι πολλά παραπάνω. Η συγγραφή δεν είναι απλά ένας τρόπος για να θεραπεύσω τη δική μου ψυχή μέσα από αυτήν. Δεν στοχεύω εξάλλου στην ίαση της ψυχής μου όταν γράφω. Επειδή, όμως, η συγγραφή ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία ως ένας κύριος τρόπος έκφρασης, η ανάγκη να εκφραστώ για πράγματα που δεν τολμούσα να μιλήσω, για μένα είναι κυρίως αυτό. Τρόπος έκφρασης. Και κατ’ επέκταση, τρόπος ζωής.
2)Ποιες ώρες προτιμάς να γράφεις;
Συνήθως είναι το βράδυ. Όταν πέφτουν οι ρυθμοί της καθημερινότητας. Δεν σου κρύβω πως δεν έλειψαν στο παρελθόν και οι στιγμές που ξυπνούσα τα βράδια στον ύπνο μου και σηκωνόμουν να γράψω μέχρι να ξημερώσει. Μόνο ένα βιβλίο δεν γράφτηκε τις νυχτερινές ώρες κι αυτό ήταν «Το πράσινο χαρτάκι». Επίσης, αυτό που γράφω τώρα, παρ’ όλο που είναι εσωστρεφές κι έχει μια έντονα ενδοσκοπική προσωπικότητα, του αρέσει περισσότερο το φως του ήλιου. Με αποτέλεσμα, να γράφω από το μεσημέρι έως νωρίς το βραδάκι.
3)Έχεις κάποια συγκεκριμένη ρουτίνα όταν βρίσκεσαι στη διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου;
Γεμίζω μια κούπα καφέ, ανάβω δίπλα μου ένα αρωματικό στικ ή κερί, ανοίγω το λάπτοπ για να συμβουλεύομαι τις σημειώσεις μου και το google, έχω δίπλα μου το αγαπημένο μου αναλυτικό λεξικό συνωνύμων κι ένα ακόμα σημειωματάριο με άλλες σημειώσεις κι αρχίζω να γράφω, χειρόγραφα πάντα στην αρχή μέχρι να τελειώσει όλο το βιβλίο, σε κόλλες αναφοράς και πάντα με μαρκαδοράκι μπλε, νούμερο 7. Αφού τελειώσω το πρώτο στάδιο της συγγραφής που είναι η χειρόγραφη μορφή του, το μεταφέρω μετά στο λάπτοπ και το δουλεύω εκεί κάνοντας τις απαραίτητες διορθώσεις.
4)Ποιο ρόλο παίζουν για σένα οι αναγνώστες όταν δημιουργείς ένα βιβλίο;
Τον κυριότερο, φυσικά. Γι’ αυτό και προσπαθώ να πηγαίνω στην απέναντι πλευρά όταν γράφω ένα βιβλίο. Στην πλευρά των αναγνωστών. Και να το δω με τη δική τους ματιά. Και να το δουλέψω με αυτόν τον τρόπο. Όπως ανέφερα πιο πάνω, έτσι κι αλλιώς αισθάνομαι σαν αναγνώστρια την ώρα της συγγραφής. Διότι ποτέ δεν γνωρίζω πώς θα εξελιχθεί μια ιστορία. Με αποτέλεσμα να έχω αυτό το αίσθημα της προσμονής και της αγωνίας για το τι θα γίνει παρακάτω και ποιο μπορεί να είναι το τέλος. Ακόμα κι εκείνο της έκπληξης βιώνω συχνά, όταν αποκαλύπτεται ένα στοιχείο της ιστορίας που δεν το είχα φανταστεί.
5)Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;
Πολλά πολλά βιβλία ακόμα! Ήδη έχω τελειώσει ένα σπονδυλωτό κοινωνικό μυθιστόρημα με δυστοπικό χαρακτήρα και με πολλά (όπως πάντα) κοινωνικά μηνύματα μέσα, το οποίο προορίζεται να εκδοθεί στο κοντινό μέλλον. Τώρα γράφω το επόμενο, το οποίο όπως προανέφερα, είναι εντελώς διαφορετικό, έχει διαφορετικό τρόπο γραφής και χαρακτήρα από όλα τα προηγούμενά μου βιβλία. Έχω συμμετοχή, επίσης, σε κάποια συλλογικά έργα, τα οποία περιμένω να κυκλοφορήσουν κι αυτά. Και συνεχίζουμε… Είπαμε… Είναι τρόπος έκφρασης και τρόπος ζωής. Δεν θα σταματήσω να «μιλάω» αλλά ούτε και να «ζω».
Μαρία μου σ ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σου!!! Εύχομαι μόνο επιτυχίες στη συγγραφική σου διαδρομή!!!
λέει, το καλύτερο σχολείο είναι η ίδια η ζωή κι όταν βρεθείς σε διάφορους επαγγελματικούς χώρους, μαθαίνεις τα μυστικά της. Ως ανήσυχο πνεύμα, ασχολείται με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος, ενώ η αγάπη της για τα σκυλιά την οδήγησε στη δημιουργία ενός online περιοδικού που αφορά τον κόσμο των σκύλων και των «ανθρώπων» τους. Ακολουθεί πιστά τα χόμπι της που γυμνάζουν και ψυχαγωγούν τον νου, όπως το διάβασμα, τη μουσική, τις ταινίες αλλά κι αυτά που γυμνάζουν το σώμα και το «διασκεδάζουν» ταυτόχρονα, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο και το τένις. Παράλληλα, η δημιουργικότητά της εκφράζεται μέσα από διάφορες χειροποίητες κατασκευές και φυσικά, μέσα από τη συγγραφή. Η συγγραφή είναι η δεύτερη φύση της. Από την παιδική της ηλικία, οι σκέψεις της γίνονταν
ιστορίες με ήρωες τα συναισθήματα. Εκφράζεται μέσα από έναν φανταστικό κόσμο, ο οποίος γεννιέται στις σελίδες που έγραφε. Έχει πάρει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στο παρελθόν, ενώ κάποια έργα της έχουν διακριθεί. Τα μυθιστορήματά της έχουν στοιχεία μυστηρίου, έντονης πλοκής και αγωνίας. Χαρακτηριστικό της είναι οι πολύ ζωντανές, ωμές, κυνικές περιγραφές και οι πολλές ανατροπές, με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα ένα απρόβλεπτο τέλος. Οι ιστορίες είναι πάντα ολύπλευρες και έχουν ως κύριο στόχο τα ψυχογραφήματα των ηρώων τους. Μπορεί κάποιες να είναι κοινωνικές ή αισθηματικές ιστορίες, ωστόσο η συγγραφέας προσθέτει πάντα μ’ έναν ιδιαίτερο τρόπο το μυστήριο, με αποτέλεσμα μια κοινωνική ή αισθηματική υπόθεση να παίρνει τέτοια τροπή που να μεταλλάσσεται σε ένα ανατρεπτικό, ψυχολογικό θρίλερ.ταυτόχρονα, όπως το περπάτημα, το ποδήλατο και το τένις. Παράλληλα, η δημιουργικότητά της εκφράζεται μέσα από διάφορες χειροποίητες κατασκευές και φυσικά, μέσα από τη συγγραφή. Η συγγραφή είναι η δεύτερη φύση της. Από την παιδική της ηλικία, οι σκέψεις της γίνονταν ιστορίες με ήρωες τα συναισθήματα. Εκφράζεται μέσα από έναν φανταστικό κόσμο, ο οποίος γεννιέται στις σελίδες που έγραφε. Έχει πάρει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στο παρελθόν, ενώ κάποια έργα της έχουν διακριθεί. Τα μυθιστορήματά της έχουν στοιχεία μυστηρίου, έντονης πλοκής και αγωνίας. Χαρακτηριστικό της είναι
οι πολύ ζωντανές, ωμές, κυνικές περιγραφές και οι πολλές ανατροπές, με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα ένα απρόβλεπτο τέλος. Οι ιστορίες είναι πάντα πολύπλευρες και έχουν ως κύριο στόχο τα ψυχογραφήματα των ηρώων τους. Μπορεί κάποιες να είναι κοινωνικές ή αισθηματικές ιστορίες, ωστόσο η συγγραφέας προσθέτει πάντα μ’ ναν ιδιαίτερο τρόπο το μυστήριο, με αποτέλεσμα μια κοινωνική ή αισθηματική υπόθεση να παίρνει τέτοια τροπή που να μεταλλάσσεται σε ένα ανατρεπτικό, ψυχολογικό θρίλερ
