Λίγα λόγια από τον Βαγγέλη Ιωσηφίδη

 

1. Βαγγέλη θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πότε ήταν η πρώτη φορά που ολοκλήρωσες ένα βιβλίο;

Η πρώτη φορά που ολοκλήρωσα βιβλίο, μετά από πολλά χρόνια φορτωμένα με μισοτελειωμένες δουλειές, ήταν το 2017, όταν και ολοκλήρωσα τις 7 Καταραμένες Ιστορίες. Είχαν περάσει πολλά χρόνια από τότε που τις ξεκίνησα και ήταν μια πραγματική όαση, ένα επίτευγμα που ακόμα και σήμερα δε θεωρώ σε καμία περίπτωση αμελητέο.

2. Τα βιβλία σου ανήκουν στο χώρο του φανταστικού. Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει σ’ αυτό το είδος;

Με εξιτάρει η απόδραση, καθώς ξεφεύγουμε με τους αναγνώστες από το εδώ και το τώρα. Επίσης, η εξερεύνηση, μιας και σε έναν κόσμο που γεννιέται μπροστά στα μάτια μου κάθε γωνία έχει τη δική της σημασία. Σε ένα μέρος όπου τα πάντα είναι πιθανά, τι δεν είναι ενδιαφέρον;

3. Αν και έχεις γράψει άλλα δύο βιβλία, εγώ σε γνώρισα με την τριλογία «Η γη των αμόλυντων». Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια γι’ αυτήν την τριλογία; Πώς ήρθε η ιδέα; Ποια είναι η υπόθεση;

Η ιδέα να δημιουγήσω έναν δικό μου κόσμο και να γράψω ιστορίες σε αυτόν είχε έρθει χρόνια πριν. Απλώς όταν ήμουν έτοιμος να κάνω το ξεκίνημα, έχοντας αποφασίσει πως η μαγεία των στοιχείων με ικανοποιεί, ζωγράφισα έναν χάρτη λίγο πολύ αυθόρμητα, δημιούργησα τους νεαρούς πρωταγωνιστές μου και τους τοποθέτησα μέσα του, σε ένα χωριό πληγέν από μια επιδημία. Ταυτόχρονα, στην πατρίδα τους ο βασιλιάς ξεκινά έναν πόλεμο εναντίον όλων. Οπότε… υπήρξε χώρος για τέσσερα βιβλία τελικά.

4. Ποια είναι η άποψή σου για τον εκδοτικό χώρο;

Ο εκδοτικός χώρος, όπως και κάθε άλλος χώρος, έχει τα φωτεινά και τα σκοτεινά του σημεία. Επειδή προσελκύονται σε αυτόν άνθρωποι με πολλή ελπίδα και μεγάλες επιθυμίες, υπάρχουν και πολλοί κακοθελητές, που θέλουν να τους εξαπατήσουν και να κερδοσκοπήσουν εις βάρος τους. Θέλω να πιστεύω πως δεν είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση, και πως ο εκδοτικός χώρος συνεχίζει να παράγει πολιτισμό και να αναδεικνύει έργα που αξίζουν. Αλλά όσες οι σχέσεις εκδοτών-συγγραφέων, τόσες και οι ιστορίες που γεννιούνται εντός του χώρου.

5. Εκτός από την συγγραφή έχεις και ένα κανάλι στο Youtube στο οποίο συνομιλείς και δίνεις βήμα σε συγγραφείς; Πώς σου ήρθε η ιδέα να το δημιουργήσεις;

Το προσωπικό μου κανάλι, που έχει το όνομά μου, προορίζεται κυρίως για συμβουλές σε συγγραφείς, πέρα από άλλα καλλιτεχνικά πρότζεκτς. Όσο για το Συγγραφικό Στέκι, που σχετίζεται κυρίως με συνεντεύξεις συγγραφέων, δεν ήταν δική μου ιδέα. Προσκλήθηκα μαζί με άλλα άτομα από τον Αλέξανδρο Ίτσιο και μαζί του πάρθηκε η απόφαση να συνεχίσουμε την πορεία αυτήν όταν αποχώρησαν οι υπόλοιποι συνιδρυτές. Το μεράκι και η αγάπη για τον συγγραφικό χώρο είναι η κινητήριος δύναμη για να συνεχίσουμε.

6. Στην Ελλάδα είναι περισσότεροι οι συγγραφείς παρά οι αναγνώστες. Γιατί συμβαίνει αυτό πιστεύεις;

Δε θα έλεγα πως συμφωνώ με την ιδέα αυτή, καθώς και οι ίδιοι οι συγγραφείς από αναγνώστες ξεκίνησαν και παραμένουν αναγνώστες. Αλλά είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια πως γράφουν και εκδίδουν ολοένα και περισσότεροι. Παλιότερα υπήρχαν πολλά εμπόδια ανάμεσα στον επίδοξο συγγραφέα και την έκδοση, με ελάχιστους να τα καταφέρνουν τελικά, αλλά τώρα ο δρόμος είναι ανοιχτός. Οπότε το κριτήριο για την ποιότητα δεν είναι πλέον το αν θα εκδοθείς αλλά το πώς θα φερθείς στη συνέχεια.

7. Θεωρείς πως η έκδοση είναι ο σκοπός κάθε συγγραφέα; Μήπως τελικά όλοι ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα μπορέσουμε να βιοποριστούμε κάνοντας επάγγελμα το χόμπι μας;

Η έκδοση είναι ο σκοπός του συγγραφέα μέχρι να εκδοθεί. Από εκεί και πέρα, κατά κανόνα θέλει να διαβαστεί και να αγαπηθεί το έργο του. Ο βιοπορισμός... ναι, υπάρχει κάπου στον ορίζοντα αλλά συνήθως είναι ένας αντικατοπτρισμός, που οδηγεί πολλούς να αφυδατώνονται στον καυτό ήλιο της ερήμου που είναι η εκδοτική πραγματικότητα καθώς πορεύονται ελπίζοντας. Οι λίγοι που το καταφέρνουν πραγματικά, όπως επίσης και καθένας που το βλέπει σαν κάτι παραπάνω από χόμπι, λειτουργούν επαγγελματικά πολύ πριν καταφέρουν το οτιδήποτε. Είναι μια επένδυση χρόνου, ενέργεια και χρημάτων, η οποία σπάνια αποφέρει καρπούς και πολύ συχνότερα απελπισία. Γι’ αυτό και είναι τόσο λίγοι όσοι τελικά τα καταφέρνουν.

Και τώρα θα σου κάνω πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Βαγγέλη.

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Γράφω κάθε ώρα. Τα πρωινά όταν μου έχει κολλήσει μια ιδέα από το προηγούμενο βράδυ και θέλω να επενδύσω σε αυτήν. Το μεσημέρι όταν η ησυχία και οι συνθήκες μού δίνουν έμπνευση, κάτι που γίνεται συχνά. Το βράδυ όταν με καλεί η γητεύτρα ατμόσφαιρα να χαθώ σε κόσμους αλλόκοτους.

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Συνήθως θέλω να έχω καλύψει τις υπόλοιπες ανάγκες μου. Να έχω φάει καλά, να μην είμαι κουρασμένος από την υπόλοιπη μέρα μου και να μην έχω ανοιχτές υποχρεώσεις. Συνεπώς, να μπορώ να δοθώ ολόψυχα σε αυτό που κάνω, χωρίς περισπασμούς. Τελευταία βάζω και τη μουσική στην εξίσωση, διότι με βοηθά σε πολλά επίπεδα.

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Κυρίως η ποιότητα με απασχολεί παρά το είδος, καθώς διαβάζω τα περισσότερα είδη λογοτεχνίας. Εν τούτοις, προτιμώ τις ιστορίες μυστηρίου, ειδικά όταν ακολουθούν ένα μισοσβησμένο μονοπάτι ιστορίας και με ξεδιψούν με μια στάλα φαντασίας.

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Ίσως όχι το πιο πρόσφατο αλλά στα πιο πρόσφατα διαβάσματά μου ήταν «Η φωνή μέσα στη νύχτα και άλλες γοτθικές ιστορίες» και, πέρα από κάποια βιβλία επιστημονικής φαντασίας που διαβάζω, σκοπεύω να συνεχίσω σε αυτό το κλίμα και φέτος. Γοτθισμός και Βικτωριανή Εποχή, όσο γίνεται.

5. Ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

Σκοπεύω να εκδώσω το τελευταίο μέρος της Γης των Αμόλυντων και να ολοκληρώσω μία συλλογή διηγημάτων που αναφέρεται σε αυτόν τον κόσμο. Μετά, να γράψω τις επόμενες ιστορίες του ερευνητή Φιλήμονα και να αφιερωθώ σε ένα μυθιστόρημα τρόμου. Οπότε τα σχέδια είναι πολλά και οι προκλήσεις περισσότερες!

Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Να είσαι καλά και σου εύχομαι κάθε επιτυχία!

Βιογραφικό 

Ο Βαγγέλης Ιωσηφίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Μεγάλωσε σε ένα χωριό της Δράμας, τους Σιταγρούς, και έχει αποφοιτήσει από τη σχολή Ελληνικής Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα, ενώ παράλληλα ασχολείται με το σκάκι ως αθλητής και προπονητής.

Ενδιαφέροντά του είναι τα ταξίδια, η λογοτεχνία και η στιχουργική και του αρέσει να ανακαλύπτει νέους κόσμους μέσα από βιβλία και ταινίες. Αντλεί έμπνευση από φυσικά τοπία, απ’ την τέχνη και από την –διαδικτυακή συνήθως− έρευνα σε ανεξήγητες υποθέσεις μυστηρίου.

Πέραν της συγγραφής, αναλαμβάνει και επιμέλειες κειμένων.

Λίγα λόγια από τη Χαρά Μαρκατζίνου

1. Χαρά μου θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την συγγραφή;

Αγαπούσα και αγαπώ πολύ τα παιδιά. Όταν, λόγω υποχρεώσεων σταμάτησα να κάνω μαθήματα και να βρίσκομαι ανάμεσά τους, τα παιδιά άρχισαν να μου λείπουν. Νοσταλγούσα την επαφή μαζί τους, την άδολη αγάπη που καθρεφτίζεται στα μάτια τους. Έτσι αποφάσισα, πως θα μπορούσα να ξαναβρεθώ μαζί τους και το εισιτήριο ήταν μια παιδική ιστορία, αυτή του μοναχικού Αντώνη και της νεράιδας της χαράς. Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι της συγγραφής για μένα.

2. Θυμάσαι την πρώτη φορά που έγραψες ένα ολοκληρωμένο βιβλίο; Πες μας λίγο πώς έφτασες στην ολοκλήρωσή του.

Η πρώτη φορά ήταν η ολοκλήρωση της παιδικής ιστορίας που έχει εκδοθεί. Αυτή την ιστορία την κράτησα καλά κρυμμένη στο συρτάρι μου χρόνια ολάκερα. Ώσπου μια περιπέτεια της υγείας μου, που με κράτησε για μέρες καθηλωμένη στο κρεβάτι, στάθηκε η αφορμή να την φέρω στο φως, να ζωγραφίσω τους ήρωές της και να βρω το θάρρος να την στείλω σε εκδοτικούς οίκους.

3. Καθώς έγραφες ήταν για σένα στόχος η έκδοσή του; Πως πήρες την απόφαση και το έστειλες για αξιολόγηση;  

Όταν άρχισα να γράφω, ήδη ονειρευόμουν παιδικά χαμόγελα και φωνές, πινελιές πάνω στο χαρτί με αφορμή την μικρή μου ιστορία. Όταν ολοκληρώθηκε η συγγραφή της, το έστειλα σε κάποιους εκδοτικούς οίκους, όμως η μη απάντησή τους ήταν απογοητευτική. Ήταν ο λόγος που η ιστορία μου μπήκε για κάποιο χρονικό διάστημα και πάλι στο συρτάρι. Στην πορεία, και χάρη στη θεϊκή συγχρονικότητα, η Αναστασία Κορινθίου εμπιστεύτηκε την πένα μου και μου έδωσε μια ευκαιρία να είναι το παραμύθι μου το πρώτο βιβλίο που θα εκδιδόταν σε ένα νεοσύστατο εκδοτικό οίκο, το Υδροπλάνο. Θα την ευγνωμονώ πάντα για το εισιτήριο που μου έδωσε στο μαγικό κόσμο του βιβλίου.

4. Έχεις γράψει ένα παιδικό βιβλίο και τρία ενηλίκων. Ποιο είναι πιο δύσκολο είδος;

Για μένα το πιο δύσκολο θεωρώ πως είναι το παιδικό. Να βρεις εκείνες τις λέξεις που θα αγγίξουν αγνές ψυχές και θα μιλήσουν στις καρδιές τους. Ίσως η συγγραφή ενός παιδικού βιβλίου γίνεται ουσιαστικότερη όταν ενθυμηθούμε το παιδί που έχουμε μέσα μας.

5. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΑΚΤΟΣ το τελευταίο σου μυθιστόρημα «Το δικό μας για πάντα». Θέλεις να μας πεις λίγα λόγια για την ιστορία;

«Το δικό μας για πάντα» είναι μία διαδρομή στην αγάπη, που περνά από τη συγχώρεση, το μοίρασμα, την αλήθεια και την αποδοχή. Και όχι η αγάπη δεν είναι ένα ροζ συννεφάκι, αλλά υπάρχει μέσα μας, γύρω μας, πλάι μας. Μας προσκαλεί να γίνει ένα με την ύπαρξή μας. Όταν υπάρχει αγάπη δεν είσαι ποτέ απών...

Αυτή η ιστορία είναι η δική μου συνειδητοποίηση στην ολότητα και στην έννοια του χρόνου που είναι σχετική.

6.Πιστεύεις στο «Για πάντα»;

Πιστεύω σ’ εκείνο το «για πάντα» που φτιάχνουμε με τις δικές μας πολύτιμες στιγμές, που μπορεί να κράτησαν έστω κι ένα λεπτό, μα αρκούν για μια ολόκληρη ζωή.  

Και τώρα πέντε ερωτήσεις να σε γνωρίσουμε καλύτερα

1. Ποια ώρα της ημέρας επιλέγεις να γράψεις;

Δεν έχω συγκεκριμένη ώρα. Υποτάσσομαι στις επιταγές της έμπνευσης και στα «θέλω» των ηρώων μου.  

2. Ακολουθείς κάποια συγκεκριμένη ρουτίνα;

Όσον αφορά τη συγγραφή, σίγουρα κρατώ σημειώσεις και φτιάχνω ένα χρονολογικό σχεδιάγραμμα κι ένα δέντρο με τους ήρωές μου. Συχνά διαβάζω αρκετές φορές τα προηγούμενα, γράφω, σβήνω κι όταν βρίσκομαι εκτός σπιτιού, τότε κρατώ γρήγορες σημειώσεις στο μπλοκάκι μου και τις μεταφέρω αργότερα στον κορμό της ιστορίας μου.

3. Επιλέγεις να διαβάσεις βιβλία ίδιου είδους με αυτά που γράφεις;

Επιλέγω να διαβάζω πολλά διαφορετικά είδη βιβλίων, ανάμεσά τους και βιβλία που ανήκουν στο είδος που υπηρετώ. Πρώτα θεωρώ τον εαυτό μου αναγνώστρια και μετά συγγραφέα. Και πιστεύω πως διαβάζοντας οποιοδήποτε βιβλίο πάντα μαθαίνω και εξελίσσομαι.

4. Ποιος άνθρωπος είναι αυτός που θα διαβάσει πρώτος το βιβλίο σου, ακόμα και πριν το στείλεις για αξιολόγηση;

Η κόρη μου η Όλγα και η καλύτερή μου φίλη η Μαριλένα είναι οι δύο γυναίκες με τις οποίες μοιράζομαι τις ιδέες μου κι εκείνες που διαβάζουν πριν από όλους την κάθε ιστορία μου.

5. Αν και μόλις εκδόθηκε το βιβλίο σου, θα τολμήσω να ρωτήσω τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον.

Αν και απολαμβάνω την ιστορία του Άγγελου και της Μυρτώς καθώς έρχεται στο φως και γίνεται γνωστή στους αναγνώστες, έχω ήδη σκεφτεί την επόμενη μου ιστορία και κάνω το προσχέδιό της.

Χαρά σ' ευχαριστώ ολόψυχα !!!

Βιογραφικό

Η Χαρά Μαρκατζίνου σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και εργάστηκε ως καθηγήτρια Αγγλικών, life coach και ενεργειακή θεραπεύτρια. Η αγάπη της για τα παιδιά την οδήγησε σε δημιουργικά μονοπάτια, όπως είναι η συγγραφή και η ζωγραφική. Έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, ενώ το 2019 ξεκίνησε το συγγραφικό της έργο με την παιδική ιστορία Ο μοναχικός Αντώνης και η νεράιδα της χαράς. Ακολούθησαν δύο μυθιστορήματα, το Όσα δεν σου είπα (2020) και η Όλγα (2021), που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Υδροπλάνο. Έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα και έχει δημοσιεύσει ηλεκτρονικά διηγήματα. Επιθυμία της είναι να προσφέρει στους συνανθρώπους της και όνειρό της να κάνει τους ανθρώπους να πιστέψουν ξανά στην αγάπη.

Λίγα λόγια από τη Τζοάν Ζαχαριάδου

 

1. Τζοάν θα σε πάω λίγα χρόνια πριν. Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη συγγραφή;

Φέτος κλείνω μια πενταετία που εκθέτω τα γραπτά μου δημόσια. Αν όμως εννοείς από ποτέ ξεκίνησα να γράφω γενικά ιστορίες, τότε θα πάμε πολύ πιο πίσω, όταν πήγαινα ακόμα γυμνάσιο.

2. Ποιο ήταν το πρώτο σου ολοκληρωμένο βιβλίο;

Το "Καταδικασμένοι Στη Σκιά Του".

3. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να το στείλεις για αξιολόγηση;

Ένας στόχος που έβαλα με τον εαυτό μου.

4. Τα τρία τελευταία σου βιβλία ανήκουν στο είδος του ψυχολογικού θρίλερ. Τι είναι αυτό που σε τραβά σε αυτό το είδος;

Όλα ξεκίνησαν από την ηλικία του δημοτικού...

Περίμενα κάθε φορά με λαχτάρα να νοικιάσει ο μπαμπάς μου βιντεοκασέτες με τον Φρέντι Κρούγκερ και να τις δούμε αγκαλιά (ναι, τότε υπήρχαν ακόμα βιντεοκασέτες). Έμαθα έτσι να μη φοβάμαι τις splatter ταινίες και να αναζητώ κάτι ακόμα πιο δυνατό, πιο ψυχολογικό. Το ίδιο έκανα και στο διάβασμα. Το ίδιο κάνω τώρα και στο γράψιμο.

5. Πρόσφατα εκδόθηκε το τελευταίο σου βιβλίο «ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ» από εκδόσεις BOOKSTAGRAM.  Γιατί αποφάσισες να γράψεις την συνέχεια αν θέλεις την Κόκκινης Κορδέλας;

Δεν αποφάσισα εγώ, αλλά η Αμαλία που είχε σφηνώσει στο μυαλό μου και δεν με άφηνε να γράψω την άλλη ιστορία που είχα ήδη ξεκινήσει. Έτσι γράφτηκε το Μέχρι Τέλους και οι εκδόσεις Bookstagram το αγκάλιασαν και του έδωσαν την ευκαιρία να ανοίξει τα φτερά του!

6. Τι το ιδιαίτερο έχει ο χαρακτήρας της Αμαλίας Κοντομανώλη;

Είναι τόσο διαταραγμένα άρρωστη που μπορεί να σε κάνει να την αγαπήσεις.

7.Στη ζωή σου φτάνεις σε όλα «Μέχρι Τέλους;»

Συνήθως ναι. Αν όχι, τουλάχιστον το προσπαθώ.

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

1. Τι ώρες επιλέγεις να γράψεις;

Αγαπώ το σκοτάδι, οπότε μάντεψε...

Ακόμα και αν είναι μέρα, εγώ δημιουργώ την κατάλληλη ατμόσφαιρα.

2. Ποια είναι η συγγραφική σου ρουτίνα;

Λίγο ροζέ ή κόκκινο κρασί και το λάπτοπ αγκαλιά.

3. Επιλέγεις την ιστορία ή σε επιλέγει;

Τελευταία έχουν μια τάση να με επιλέγουν εκείνες.

4. Τι είδους βιβλία διαβάζεις;

Αγαπώ περισσότερο τα ψυχολογικά θρίλερ, τρόμου, crime, αλλά γενικά διαβάζω τα πάντα.

5. Έχεις σκεφτεί την επόμενη ιστορία σου;

Η επόμενη ιστορία έχει ήδη ξεκινήσει να γράφεται, αλλά έκανε μια μικρή υποχώρηση για να δώσει προβάδισμα σε κάτι άλλο...

Σ ευχαριστώ πολύ για την τόσο όμορφη κουβέντα!!!

Βιογραφικό

Η Τζοάν Ζαχαριάδου γεννήθηκε το 1984 στη Γεωργία, με καταγωγή από τον Πόντο. Μεγάλωσε και έζησε στη Δυτική Μακεδονία, συγκεκριμένα στην Πτολεμαΐδα μέχρι το 2018 και στη συνέχεια, μετακόμισε στην πανέμορφη Ρόδο. Αν και πτυχιούχος της Πληροφορικής Δικτύων, η συγγραφή ήταν και είναι το πεδίο που ουσιαστικά την ενδιαφέρει. Από το 2002 μέχρι το 2018 ήταν ενεργό μέλος της Θεατρικής Αναζήτησης Πτολεμαΐδας. Έχει συμμετάσχει σε σεμινάρια για τη θεατρική τέχνη και για τη δημιουργική γραφή. Έχει χαρίσει τη φωνή της στις νουβέλες του συγγραφέα Μάριου Καρακατσάνη που έγιναν audio books κι από το 2018 αρθρογραφεί για το site Βιβλίων Ορίζοντες στη στήλη «Πένα». Το «Καταδικασμένοι στη σκιά του» ήταν το πρώτο από τα κείμενά της που έδωσε ραντεβού με το τυπογραφείο και εκδόθηκε το 2019.

Λίγα λόγια από τον Τάσο Αναστασιάδη

 

1.Τάσο το «Πίσω από τις σκιές» είναι το πρώτο σου έργο. Τι ήταν αυτό που σε έκανε να το γράψεις;

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να σ’ ευχαριστήσω που μου δίνεις το βήμα να συζητήσουμε μέσα από το blog σου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τις σελίδες του βιβλίου που κρατάμε στα χέρια μας και ιδίως τον ιθύνοντα νου της ιστορίας. Όπως οι περισσότεροι, φαντάζομαι, συγγραφείς ξεκίνησα κι εγώ το μαγικό ταξίδι της ανάγνωσης από τη σχολική ηλικία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έπλαθα ιστορίες, έστηνα σκηνικά κι έπαιζα ρόλους σε ιστορίες που φανταζόμουν. Μπορώ να πω ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που πέρασε απ’ το παιδικό μου μυαλό να καταγράψω τις ιστορίες εκείνες, όπως και τα όνειρα και τους εφιάλτες που δεν έχουν πάψει ακόμη να με επισκέπτονται. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν την καταγραφή τους ως κινηματογραφικό σενάριο, όμως τελικά μου βγήκε έπειτα από αρκετά χρόνια σε λογοτεχνικό ύφος. Το Crime Fiction ή αλλιώς αστυνομικό μυθιστόρημα όπως έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε, ανήκει στα είδη λογοτεχνίας που ανέκαθεν με ενθουσίαζε. Κάνει το μυαλό σου να λειτουργεί ως καλολαδωμένη μηχανή παρασέρνοντάς σε στα γρανάζια της υπόθεσης. Βέβαια η πορεία της αστυνομικής λογοτεχνίας έχει εξελιχθεί εντυπωσιακά τις τελευταίες δεκαετίες, κάνοντας τους πρωταγωνιστές των ιστοριών του Poe, της Agatha Christie και του Doyle να μοιάζουν μακρινοί και απόμακροι πλέον στα μάτια μας. Η αστυνομική λογοτεχνία έχει εισάγει στον κόσμο της τα κοινωνικά ζητήματα, τις πολιτικές ίντριγκες, την αναλυτική ψυχολογία κ.α. Με αυτόν τον τρόπο έχουν δημιουργηθεί και οι διάφορες σχολές της Σκανδιναβικής λογοτεχνίας και των χωρών του νότου, όπως είναι και η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία.

2. Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την υπόθεση;

Στο βιβλίο ξετυλίγεται η έρευνα μιας αυτοκτονίας από το Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής και Ιδιοκτησίας της υποδιεύθυνσης Ασφαλείας της Θεσσαλονίκης. Σε παράλληλο χρόνο ακολουθούμε και τα βήματα ενός ιδιωτικού ερευνητή, ο οποίος με τις ανορθόδοξες μεθόδους που ακολουθεί μπλέκει στα χνάρια μιας εγκληματικής οργάνωσης. Δεν θα ήθελα να δώσω περισσότερα στοιχεία ως προς την υπόθεση για ευνόητους λόγους, απλώς θα ήθελα να αναφέρω ότι διαδραματίζεται στους δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπως και σε ένα υπαρκτό ορεινό χωριό λίγα μόλις χιλιόμετρα παρά έξω, το όνομα του οποίου επέλεξα όμως να αλλάξω. Οι αναγνώστες της Θεσσαλονίκης θα εκτιμήσουν πιστεύω τις διαδρομές σε γνώριμα σοκάκια, δρόμους και κακόφημες συνοικίες.

3. Έχουμε ακούσει από πολλούς συγγραφείς να λένε ‘γράφω για μένα’. Εσύ για ποιον γράφεις; Πιστεύεις ότι η έκδοση είναι ο σκοπός κάθε συγγραφέα;

Νομίζω ότι πρωτίστως γράφει κανείς μόλις νιώσει την ανάγκη να εξωτερικεύσει τις ιδέες του, τα πιστεύω του, τα συναισθήματά του αλλά και την δημιουργικότητά του. Οι καλλιτέχνες και οι δημιουργοί, όπως είναι και οι συγγραφείς, είναι παράξενη κατηγορία ανθρώπων. Από τη μία μπορεί να είναι εσωστρεφείς, μοναχικοί και μελαγχολικοί, και από την άλλη έχουν την ανάγκη να κοινωνικοποιήσουν το δημιούργημά τους. Συμφωνώ απολύτως ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να γράφει κατά βάση αυτό που πραγματικά τον εκφράζει, γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο αδειάζει με κάποιον τρόπο τα συναισθήματα και τις σκέψεις από μέσα του, προετοιμάζοντας έτσι το έδαφος για τις επόμενες ιδέες. Όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει ότι έχει το δικαίωμα να παραδώσει στο κοινό ένα ακατέργαστο κείμενο, με προβληματικό συντακτικό, γεμάτο λάθη και με μια αμφιλεγόμενη ιστορία. Πρέπει να σεβόμαστε τον αναγνώστη και την αντίληψή του. Βέβαια υπάρχουν και είδη λογοτεχνίας που οι ιστορίες τους διαδραματίζονται σε φανταστικούς κόσμους όπου υπόκεινται σε μη ρεαλιστικές δυνάμεις και χαρακτήρες. Εκεί ο συγγραφέας είναι κάπως πιο ελεύθερος να δράσει και φυσικά ο αναγνώστης αποζητά αυτό το υπερφυσικό και μη ρεαλιστικό.

4. Το «Πίσω από τις σκιές» είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Τι είναι αυτό που κάνει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα ενδιαφέρον;

Πρωταρχικό ρόλο σε ένα καλό και ενδιαφέρον αστυνομικό μυθιστόρημα είναι η βασική υπόθεση και η αληθοφάνεια με την οποία επέρχεται η λύση αυτής. Από εκεί και ύστερα σίγουρα θα ξεχωρίσει μια πρωτότυπη ιστορία, οι χαρακτήρες που έχει πλάσει ο συγγραφέας και, φυσικά, η πένα του. Μου αρέσει να βλέπω ανθρώπινους και καθημερινούς χαρακτήρες να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Κάτι τέτοιο σε θέτει αμέσως δίπλα τους και σε βάζει πιο εύκολα στον τρόπο που σκέπτονται. Ένας απόμακρος και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας με τα σκαμπανεβάσματά του πολλές φορές σε απωθεί, σε κάνει από μόνος του να τον μισήσεις. Μπορεί στις χολυγουντιανές ταινίες κάτι τέτοιο να εντυπωσιάζει και να πουλάει, όμως κατά βάθος η ελληνική ματιά και κατ’ επέκταση το αναγνωστικό κοινό θεωρώ πως δεν είναι συνηθισμένο σε τέτοιες περσόνες.

5. Παλαιότερα η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη στην ελληνική αγορά. Τι ήταν αυτό που έκανε το ελληνικό αναγνωστικό κοινό να την εμπιστευθεί;

Δάσκαλος στο είδος δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Μαρή ο οποίος έγραψε αυτά που έγραψε πριν από 50 και 60 χρόνια. Αν αναλογιστούμε ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη και Αμερική υπήρχε η αστυνομική λογοτεχνία από τον 19 αιώνα, τότε καταλήγουμε ότι στη χώρα μας εισήχθη σχετικά πρόσφατα. Η αλήθεια είναι ότι έγινε ένα μικρό ξέσπασμα τη δεκαετία του ’90 με τον Πέτρο Μάρκαρη, τον Πέτρο Μαρτινίδη και άλλους αξιόλογους συγγραφείς, όπως φυσικά και με τηλεοπτικές παραγωγές που είχαν να κάνουν με το έγκλημα. Έκτοτε δημιουργήθηκε μια κοιλιά στο είδος. Πιθανολογώ ότι σ’ αυτό σενετέλεσε η ανοδική πορεία της σκανδιναβικής λογοτεχνίας, παρασέρνοντας μαζί της και το ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Την τελευταία όμως δεκαετία θεωρώ πως έχουμε βγει από εκείνο το τέλμα και ο χώρος της αστυνομικής λογοτεχνίας έχει δυναμώσει και σε αριθμό αλλά και σε ποιότητα συγγραφέων. Το μέλλον προμηνύεται ελπιδοφόρο. Θα ακουστεί λίγο άσχημο αυτό που θα πω αλλά, όσο η κοινωνία μας αγριεύει τόσο οι συγγραφείς εμπνέονται αυτό αυτήν. Δυστυχώς έχουμε μάθει να ζούμε στην εγκληματικότητα και πολλές φορές η ζωή αποδεικνύεται σκληρότερη από το περιεχόμενο των σελίδων.

6. Θα τολμούσες στο μέλλον να καταπιαστείς με κάποιο άλλο είδος;

Για κάποιον λόγο μου αρέσει να γράφω επίσης και ιστορίες τρόμου και φαντασίας, αλλά κυρίως στη μορφή διηγήματος, τα οποία δημοσιεύονται ανά διαστήματα σε σελίδες όπως αυτή της nyctophilia.gr και moonlightales.com. Δεν μπορώ όμως να αποκλείσω την περίπτωση να καταπιαστώ και με ένα κοινωνικό θέμα.

7. Για να γίνεις σε οποιοδήποτε τομέα καλύτερος πρέπει να προπονείσαι, να εξασκείσαι. Ποια είναι η δική σου ‘συγγραφική’ προπόνηση;

Θα έλεγα η συγγραφή μικρών ιστοριών και διηγημάτων, διότι όσο κι αν φαντάζουν μικρά και εύκολα στο να τα γράψεις, εάν πραγματικά θέλεις να δώσεις ζωή στο περιεχόμενό τους, πρέπει να πασχίσεις πολύ για την τελειοποίησή τους. Και βεβαίως, το διάβασμα. Σε εξελίσει και εισάγει στο υποσυνείδητό σου λέξεις και μεθοδολογίες άλλων συγγραφέων που, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, τις ανασύρεις από τη μνήμη σου ακούσια.

Και τώρα πέντε ερωτήσεις για να γνωρίσουμε καλύτερα τον Τάσο

1. Ποιες ώρες γράφεις;

Κυρίως πρωινές και απογευματινές. Μου είναι δύσκολο να ξενυχτήσω για να γράψω, εκτός κι αν πρόκειται για κάποια αναπάντεχη ιδέα.

2. Έχεις συγκεκριμένη συγγραφική ρουτίνα;

Δυστυχώς θα έλεγα ότι δεν έχω μια συγκεκριμένη ρουτίνα, και αυτό είναι κάτι που θέλω να διορθώσω. Η καθημερινότητα μας όμως είναι ήδη τόσο δύσκολη και πιεστική που δεν θέλω να αντιμετωπίζω την συγγραφή ως μια υποχρέωση.

3. Τι είδους βιβλία σου αρέσει να διαβάζεις;

Κυρίως αστυνομικά και τρόμου. Δεν θα πω όχι όμως και σε ένα βιβλίο που ξέρω ότι είναι αξιόλογο με κοινωνικό περιεχόμενο, όπως επίσης και κάτι κλασικό. Άλλωστε στον κύκλο μας υπάρχουν φίλοι και γνωστοί που γράφουν σε όλα τα είδη λογοτεχνίας.

4. Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που διάβασες;

Ήταν ‘’Η Γκιλοτίνα του Ναυπλίου’’ του Φαίδωνα Κυριακού, το οποίο ήταν εξαιρετικό και μπορώ να πω ότι με συγκλόνισε.

5. Αν και νωρίς ακόμα, ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια; Τι να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;

Εύχομαι το πρώτο μου βιβλίο με πρωταγωνιστή τον υπαστυνόμο Σαρρή να αγαπηθεί και να καταφέρουμε να δούμε και τη δεύτερη περιπέτειά του στα βιβλιοπωλεία, καθώς έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Μέχρι τότε όμως θα συνεχίσετε να διαβάζετε διηγήματά μου σε ιστοσελίδες και συλλογές που τυγχάνει να συμμετέχω μαζί με φίλους του χώρου. 

Ευχαριστώ πολύ τον συγγραφέα για τις όμορφες πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μας.

Βιογραφικό

O Τάσος Αναστασιάδης γεννήθηκε και µεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Έπειτα από ένα µικρό διάλειµµα για σπουδές στο τµήµα Λογιστικής & Χρηµατοοικονοµικής της πόλης των Σερρών, επέστρεψε µόνιµα στην αγαπηµένη και µελαγχολική πόλη του, όπου δηµιούργησε τη δική του οικογένεια. Στον ελεύθερο χρόνο του ασχολείται µε το διάβασµα, τη συγγραφή, τη µουσική και τα δυο του παιδιά. ∆ιηγήµατά του έχουν δηµοσιευθεί σε ιστοσελίδες και περιοδικά. Το Πίσω από τις σκιές είναι το πρώτο του µυθιστόρηµα.